Dinsdag 11 oktober 2016

7448 km

Ach, wat moet je schrijven over zo’n vliegdag, wat ik al niet eerder geschreven heb. Dit wordt weer een hele lange dag.  Om 02.00 uur gaat de wekker, om 02.15 word ik verwend met koffie op bed. Ro, Alv en Tiamo hebben bij ons geslapen, dus om 03.00 uur prompt zitten we in de auto en rijden we naar Brussels Airport. Tiamo kijkt een disney filmpje en natuurlijk kijken mama en oma stiekem mee.

Alles verloopt soepel, we laten de auto achter en al snel komt de bus aan die ons afzet voor de deur van het vliegveld. We checken onze bagage in en al snel zijn we door douanecontrole en drinken we wat bij de Starbucks. Het boarden begint om iets na 06.00 uur en om stipt 07.00 uur gaan we de lucht in.

Daar gaan we weer!!!!!

De vlucht, zoals alle lange afstand vluchten, je krijgt een houten reet, je weet je geen raad met je houding en slapen gaat zeer moeizaam. We vliegen met Jetair, gelukkig hebben ze ons op de een of andere manier een upgrade gegeven want beenruimte hebben we zat. Er was zelfs ruimte genoeg om voor Tiamo en Ro een bedje op de grond te maken waar zij ruim een uur lekker geslapen hebben. Het vliegtuig is 54,90 meter lang, haal de cockpit eraf en het uiterste puntje van de staart eraf dan houd je 50 meter over, deze 50 meter heb ik minimaal 12 keer op en neer gelopen, achter mijn kleinzoon aan die op een gegeven moment natuurlijk helemaal uitgezeten was. Eten was gewoon goed, de keus bij Jetair is: macaroni met bolognesesaus of macaroni met bolognesesaus. Dus we hebben alle vijf gekozen voor de macaroni bolognese, met een aardappelsalade en een kwarktaartje. Was zoals altijd het vliegtuigvoer niet verkeerd niet goed, het is gewoon te eten.

De vlucht naar Orlando heeft in totaal 9 uur en 40 minuten geduurd. We moesten in Orlando uitstappen douane passeren en dan weer verder met hetzelfde vliegtuig naar Miami. Zodra de douanier het paspoort van Car in zijn handen neemt, laat de rug van de bladzijdes los en valt het paspoort uit elkaar. Terwijl wij in de rij stonden hadden we al regelmatig mannen naar een kamertje zien lopen, Car moest daar ook heen. Ze hebben het paspoort onder een vergrootglas gehouden en toch maar even goed gecontroleerd of het wel echt was. Na nogmaals alle vragen beantwoord te hebben mocht hij zich met mij herenigen. Na het oppikken van de koffers, die Ro en Alv alvast weer ingecheckt hadden, konden wij zo naar de incheckbalie lopen om een nummertje op je boardingpass te krijgen. Dachten we tijd in te halen door niet de koffers in te hoeven checken moeten we alsnog in de rij staan om een nummertje te krijgen. Bij de gate is een restaurantje waar wij nog snel even wat te eten bestellen en het heeft ons goed gesmaakt. Alv heeft zijn eerste hamburger op Amerikaanse bodem alweer binnen, Ro heeft haar chicken tenders en er zullen er waarschijnlijk nog vele volgen. Car en ik gaan voor een kalkoen sandwich en ik kan jullie vertellen het was heel erg lekker. Natuurlijk ben ik gewoon vergeten om foto’s te maken, dus jullie zullen het hiermee moeten doen. Tiamo had heus wel wat te eten gekregen als hij zelf niet had besloten dat het nu tijd werd om te gaan slapen. Heerlijk 19 maanden zijn, je doet gewoon waar je zelf zin in hebt.

Ik draag mijn koffer

De vlucht naar Miami was kort, we hebben allemaal nog even kunnen slapen, Alv was met geen mogelijkheid wakker te krijgen, de steward heeft al zijn kracht en schudvermogen moeten gebruiken om hem wakker te krijgen zodat hij zijn gordel om zou doen. Na de landing, koffers oppikken en langs Dollar om onze trouwe vierwieler op te pikken. Bij de minivan afdeling mogen we kiezen tussen vele verschillende mooie auto’s maar uiteindelijk gaan we toch voor het oude vertrouwde en nemen we de Toyota Sienna. We hebben voor een minivan gekozen zodat we geen problemen met de bagage hebben.

Ooit moet dat pak gewassen worden ….. er kan zoveel per ongeluk fout gaan

Tom mag ook weer uit de koffer en die wordt ingesteld op Hotel in South Miami. Onze eerste stop is bij Walgreen’s, hier kopen we een Sunpass voor $21,–, hiermee kunnen we de tol op de snelwegen betalen. Ook koop ik gelijk wat cola en water, in de hoop dat we op onze kamer een koelkastje hebben. Natuurlijk mag ook de waspoeder niet ontbreken, want rondreizen met vieze was kan ik nog steeds niet zo heel goed.

Daar gaan we weer!!!!!

De schade van Matthew is nog goed te zien

Om 18.00 uur plaatselijke tijd checken we in, dan is het voor ons natuurlijk al 12 uur, het lichaam verteld ons dat ook wel heel goed, maar we mogen er niet aan toe geven, zo snel mogelijk in het goede ritme komen hebben we het minste last van ons jetlag. Tiamo duikt nog even het zwembad in, ons kleine waterrat, hij giert en geniet met volle teugen.

Na een uurtje besluiten we om toch nog even een rondje te rijden. We rijden richting Biltmore Hotel en hierna naar Venetian Pool. Biltmore is mooi verlicht en ziet er heel chique uit. Venetian Pool is te donker, morgenochtend komen we gewoon weer terug voordat we naar Key West rijden. Tom wordt weer ingesteld op TgiF, ook al is het dinsdag, voelt het voor ons aan als een vrijdag, want de eerstkomende 15 dagen is het voor ons iedere dag zaterdag. Daar is een man die ons vriendelijk uitnodigt om mee te doen aan een trivia quiz. We slaan vriendelijk het aanbod af aangezien onze grijze cellen nu niet op volle toeren kunnen draaien door de vermoeidheid.

Onze Willem Ruis, de Showmaster

Vandaag weinig foto’s, want mijn lens had ik op handmatig staan, dus al mijn foto’s kunnen de prullenbak in. Gelukkig waren het er niet zoveel. Eerste Ramonaatje hebben we dus alweer gehad. Hopelijk volgen er nog velen. Ondertussen is het 22.00 uur en zegt het lichaam dat het nu toch echt zijn rust nodig heeft. Ach, waarom zou je ruzie maken met jezelf.

Liefs,

Catirora-alv