08 juni 2013
Na het ontbijt gelijk op stap, als eerste gaan we vandaag naar de Dallara Indycar Fabriek, om 11.00 uur is de eerste tour door de fabriek. Dallara schijnt voor heel veel auto’s die deelnemen aan de Indy 500 voor de body te zorgen. Rond half elf zijn we bij de fabriek maar we krijgen de indruk dat het gesloten is. Voor de deur geen auto’s, binnen weinig leven, we rijden een stukje door maar vinden eigenlijk heel deze straat er een beetje verlaten bij liggen. Deze straat ligt parallel aan de Indianapolis Motor Speedway.
We besluiten toch maar even uit de auto te stappen en naar de deur te lopen of ze echt geopend zijn. Ja hoor, natuurlijk zijn ze open, we melden ons voor de 11.00 uur tour bij de balie, kijken wat rond, maken wat foto’s en al snel komt onze gids zich melden. De hele groep bestaat uit drie mensen: Carlos, Dani en Ramona, deze namen heb ik wel onthouden die van de gids niet. Hij laat ons plaats nemen in een bioscoopzaal met hele mooie OMP stoelen. Volgens Car zijn dit dure autostoelen. De gids deelt ons mede dat het filmpje negen minuten duurt en dat hij ons hierna weer op komt halen. Ik heb de geschiedenis van Gian Paolo Dallara, de oprichter van het bedrijf, nog mee gekregen, hierna ben ik al snel in slaap gevallen en werd ik wakker op het moment dat de deur open werd gemaakt door onze gids.
De film Turbo gaat in oktober 2013 draaien in de Nederlandse bioscopen
Veilig racen.
Hij deelde ons als eerste mede dat we binnen in de fabriekshal geen foto’s mochten maken. Hij wist zelf ook niet precies waarom, maar dat was de opdracht die hij had. Wij hebben ons hier netjes aan gehouden. We konden ook niet anders want de groep was niet zo groot. Hij heeft ons laten zien hoe de body van carbonfiber wordt gemaakt, hoe het wordt opgebouwd uit verschillende lagen carbon en vaak wordt ertussen met een of ander spul gewerkt die op honingraatkarton lijkt. Het moet allemaal natuurlijk zo licht mogelijk blijven. Want kilo’s teveel aan gewicht betekent inleveren op tijd.
De hal is enorm en de gids weet ons veel te vertellen, maar zo af en toe, wacht, kennen jullie die film waarin Bill Murray speelt en die heet “Lost in translation”, nou zo af en toe voelde ik me ook zo. Het was heel technisch allemaal, hij wist veel te vertellen en liet ons alle afdelingen van de fabriekshal zien. Nog steeds is Dallara bezig met investeringen in deze fabriek, de gids liet ons een grote hal zien waar zij aan het graven zijn om een super grote Formule 1 simulator te bouwen. Van deze simulatoren schijnen er maar een paar in de wereld te zijn.
We nemen afscheid van onze gids en spelen nog wat met de race simulators. Eigenlijk is dit best wel leuk, je gaat zitten, je geeft gas, je schakelt met flippers aan het stuur en je rijdt keihard tegen de muur aan. De eerste bochten gaan wel goed maar naarmate je iets langer rijdt word je toch wat overmoedig en raak je de muur. We kunnen in ieder geval zeggen dat we op de Indianapolis Motor Speedway hebben geracet.
Hierna gaan we maar naar de echte baan. We parkeren onze auto en lopen richting de Hall of Fame. De racebaan is opgericht in 1909 en voor het eerst werd de Indy 500 gereden in 1911, doordat de ondergrond van gemalen steen en teer was, (het was toen natuurlijk nog niet geasfalteerd) was dit heel onveilig voor de coureurs en vielen er vijf doden tijdens deze race.
Nu werd het toch echt wel tijd om even naar de baan te lopen, groot was onze verbazing toen we fietsers op de baan zagen. We hebben niet gevraagd waarom al deze wielrenners/fietsers hier rondjes aan het fietsen waren, wij vermoeden voor het goede doel. Het mooiste plaatje was toch wel dit gezin van vijf.
Natuurlijk heb ik dit ’s-avonds op google opgezocht en hier vonden we het antwoord. Het was een geld inzameling voor het Amerikaanse diabetes fonds.
Hierna zijn we naar Keystone gereden. In Keystone bevindt zich een winkelcentrum en in dit winkelcentrum bevindt zich toevallig de enige Apple Store van Indianapolis. Natuurlijk brengen wij Dani naar deze Apple Store en ook hier wordt het vastgelegd dat hij er geweest is. Samsung of Apple het is mij om het even, maar eerlijk is eerlijk, het is een geweldig gezicht, 21 blauwe polo’s met Apple logo die klanten rustig te woord staan en die alles geduldig uitleggen. Dit is wat men noemt service en dat vind je alleen in Apple Store.
Wij parkeren onze auto dichtbij Monument Circle en hoe verbaasd waren wij toen we aan de overkant deze meiden zagen staan. Natuurlijk begrepen wij weer niet wat er aan de hand was en waarom een meisje zo haar billen zou laten zien vooral in het toch wel conservatieve Amerika.
Bijna elke stad heeft wel een historisch centrum en dat is niet anders in Indianapolis. Het historische centrum heet Monument Circle. Natuurlijk hebben we hier gisteren wel wat rondgereden maar nu willen wij toch wel even het Soldiers and Sailors Monument bezoeken. Je kunt naar de top van deze 90 meter hoge monument. Ben je niet te lui dan kun je gratis de 333 treden betreden die de toren heeft. Wij waren wel te lui en hebben ieder $ 2,– betaald zodat wij met de lift zouden kunne. Dit monument is indrukwekkend en vanaf boven heb je een prachtig uitzicht op Indianapolis.
Jammer genoeg konden we hier niet veel langer blijven want we moesten nu toch wel terug naar onze auto, de parkeermeter was allang afgelopen. Nu wilde ik toch nog even de Scottish Rite Cathedral zien. Gisteren waren we hier langs gereden en de kerk ziet er nogal indrukwekkend uit. Blijkt dat we helemaal niet naar binnen mogen de kerk is open voor publiek tot 14.00 uur en nu was er een bruiloft aan de gang. Morgenochtend dan maar, zegt de lieve dame dat ze op zondag gesloten zijn, wat is dit nou voor kerk?
Uitzicht van het Monument op de State Capitol
Tegenover de kathedraal is een feest in het park aan de gang. Natuurlijk gaan wij even kijken, blijkt dat vandaag de Indy Gay Pride is en dat hier het festival is. Een band speelt en de mensen zijn lekker aan het feesten. Vandaar dat die dames vanmiddag er zo bij liepen.
Deze man heeft zich een plekje gesprongen in ons blog
Op de achtergrond zie je de Scottish Rite Cathedral
Na een rondje gelopen te hebben zijn we naar het hotel gereden, hebben de auto hier geparkeerd en zijn naar de Mc Donald’s gewandeld. Via State River Park zijn we gewandeld naar het Riley Hospital for Children, hierin bevond zich de dichtstbijzijnde Mc Donald’s. Het is een wandeling geworden van 5 km en nee we hebben geen hamburgers gegeten.
Na onze wandeling en frisse lucht was er weer een eind gekomen aan een lange leuke dag, met voor ieder wat wils. Car auto’s, Dani Apple en voor mij een monument. Morgen verlaten we Indianapolis en eerlijk gezegd is Indy ons goed bevallen. Op het allesamerika forum werd mij een keer gevraagd wat we in Indy gingen doen, want er was niet zo veel, als autoliefhebber moet je hier geweest zijn en Downtown is zeker de moeite waard.
Liefs,
Cadara
Cadarora 