30 april 2014
Vandaag beginnen we rustig aan. We besluiten om bij Pocahontas Pancakes te gaan ontbijten. We hebben contact met de kinderen en Ro wilt wel met ons mee, de jongens slapen nog en dat laten we maar zo. We pikken Ro op en gaan op zoek naar het restaurant. We ontbijten uitgebreid en zeker niet verkeerd. Ondertussen zijn de jongens ook al wakker en ontbijten zij bij Honey Bee. We verzamelen bij het huis van Ang en al snel zijn we onderweg naar Eimskip. Natuurlijk willen wij kennismaken met zijn collega’s en zijn wij heel erg nieuwsgierig waar hij de afgelopen 10 maanden gewerkt heeft. Na een ritje van ongeveer 20 minuten zijn we er en worden wij zeer enthousiast begroet.
Hierna rijden we door naar Yorktown, dit is een National Park, daar mijn parkenpas van vorig jaar nog geldig is hoeven wij geen entree te betalen. We zien een filmpje, die ons een goede indruk geeft van wat er vooraf ging aan deze slag.
De slag bij Yorktown was een veldslag tijdens de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog van 28 september tot 19 oktober 1781. Tijdens de veldslag stonden de Amerikaanse opstandelingen onder de leiding van George Washington, en hun Franse bondgenoten van markies La Fayette, tegen de Britten, onder de leiding van Lord Cornwallis.
Toen de Franse en Amerikaanse generaals Rochambeau en Washington elkaar op 22 mei 1781 ontmoetten in Wethersfield in Connecticut om hun strategie tegen de Britten te bepalen, wilden zij eerst optrekken naar New York, dat bezet was door 10.000 Britse troepen. De Britse legerchef Lord Cornwallis had op zijn beurt met 7.000 man stelling ingenomen in Yorktown in Virginia, maar moest zijn stellingen verlaten om zich te bevoorraden.
Washington maakte van de gelegenheid gebruik om de Britse troepen in Yorktown te belagen en kreeg de hulp van de Fransen van Marquis de la Fayette. De Franse vloot blokkeerde de haven van Yorktown, waardoor elke overzeese bevoorrading voor de Britten onmogelijk werd. De Amerikaans-Franse troepen belegerden de stad en de Britten dienden zich over te geven. In Londen leidde de overgave tot het ontslag van de regering van Lord North, die vervangen werd door vredesgezinde whigs. Na dit beleg van Yorktown erkende Groot-Brittannië in 1783 in de Vrede van Parijs de onafhankelijkheid van de Amerikaanse koloniën, waarmee er formeel een einde kwam aan de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog.
Geleend van Wikipedia
Na het filmpje verzamelen we bij Ranger Mike die ons mee neemt naar buiten waar hij ons enthousiast begint te vertellen wat er in 1781 hier plaats gevonden heeft. Hij hoopt dat we het droog houden en dat de storm nog even op zich laat wachten. Nog geen 10 minuten later begint het te druppelen en verlaten wij al snel de groep. Na New York hebben we eigenlijk weinig zin om ons nat te laten regenen.
We maken wat foto’s van het slagveld en de loopgraven en al snel zitten wij in de auto en rijden wij de rode route. De rode route is de verdedigingslinie van de Britten. We komen langs de begraafplaats en langs Moore House waar de capitulatie is getekend. Na deze route besluiten we om via de National Colonial Parkway naar Williamsburg te rijden. Van deze route zien we weinig, het valt namelijk met bakken uit de hemel. Zodra we in Williamsburg zijn regent het nog steeds aardig door. Al snel veranderen we onze plannen weer, wat hoor je te doen als het regent? Tuurlijk……. shopppppppen. Ang begint gelijk al met shoppen, wij gaan eerst even langs TgiF.
Rond negenen is het toch echt wel genoeg geweest en wordt het hoog tijd om maar weer eens richting hotel/huis te gaan. We rijden lekker vlot door totdat iemand vind dat we te vlot rijden en ons langs de kant stil zet. We beginnen alle vijf gelijk alweer te giechelen, hoe lullen we ons hier nu weer uit. De jonge politie agent vraagt natuurlijk naar Car zijn rijbewijs en autopapieren. Natuurlijk wordt er ook gevraagd of hij weet hoe hard hij hier mag rijden. Car kijkt een beetje dom uit zijn ogen en de agent zelf geeft al antwoord, we mochten maar 55 mph, en de radar had Car geklokt op 82 mph. Zodra de agent het rijbewijs en de autopapieren gaat controleren in zijn auto, liggen wij helemaal in een deuk, we hebben echt niet door gehad dat we zo hard reden. Car verkondigd in Nederland altijd dat hij niet hard rijdt in Amerika want iedereen rijdt zo relaxed en dan doe je van zelf mee. Nou, niet dus, twee vakanties twee keer staande gehouden, andere vakanties reed Ang vandaar dat we nooit eerder staande zijn gehouden. De agent komt terug met de papieren (lees: huurcontract) en rijbewijs en hij laat het bij een waarschuwing. Zoooooo…. dat scheelt weer.
We vervolgen rustig onze weg, zetten de kids af bij hun huis en rijden zelf naar ons hotel. Zo is er toch ook weer een einde gekomen aan deze natte maar toch vooral ook leerzame dag gekomen
Veel liefs,
Cadaroraan
Cadarora 
Getverderrie regen,daar ga je toch niet voor op vakantie…
Maar aan de foto’s te zien mag dat de pret niet drukken.
Tuurlijk niet. Hoe belangrijk kan het weer zijn.