Woensdag 23 maart 2016

 Vandaag begint deel 1 van onze reis naar San Francisco. Na het schaarse ontbijt vertrekken wij om 10.00 uur. Onze eerste stop wordt Walt Disney Company, daar waar al het harde werk gedaan word zodat wij kunnen genieten van heerlijke films. Wie is er niet groot geworden met Peter Pan, Dombo en Sneeuwwitje. Deze stop is natuurlijk speciaal voor Dani en Arie aangezien zij onze attractieparkenfanaten zijn. Ze hebben zelfs beide bij Disneyland Parijs gesolliciteerd. Zo ver gaat hun liefde voor Walt en alles wat met Walt te maken heeft. Walt Disney Studio’s is gelegen op Riverside 2300, Burbank. Vanaf de buitenkant maken we wat foto’s want we mogen het terrein niet op. Dani is helemaal happy want hij heeft de gebouwen gezien waar Walt Disney groot is geworden. En waar Walt vaak de woorden heeft uitgesproken: “Don’t forget, it all started with a Mouse.”

Deze slideshow vereist JavaScript.

We vervolgen onze weg en onze tweede stop wordt 25600 Hercules Street, Santa Clara. De plek waar Paul Walker het leven liet. We rijden een extra rondje want we kunnen niet goed het nummer vinden, doordat we twee meiden op de grond zien zitten bij een stronkje vermoeden we dat het daar moet zijn. Op het asfalt zien we wat bandensporen van auto’s die daar burnouts en donuts gemaakt hebben. Het is een vreemde gewaarwording maar de Blanco’s plus aanhang zijn gewoon stil. We kunnen niet begrijpen hoe dit op deze plek heeft kunnen gebeuren. Hoe hard is hier gereden om uit deze flauwe bocht te rijden? We begrijpen er niets van.

Even stil.

Al wat er over is gebleven van de boom

Nu gaan we toch echt even kilometers maken want we hebben twee dagen om 714 kilometers af te leggen. Onderweg is de natuur echt schitterend, het is groen en met veel bergen en heuvels om ons heen. Californië is zo’n mooie staat.

Schitterende landschappen om ons heen

De omgeving is echt mooi

Onze volgende stop wordt Santa Barbara natuurlijk kunnen wij Los Angeles niet verlaten zonder langzaam te rijden door de vele files waar Los Angeles om bekend staat. Om 13.30 uur staan we bij de Old Mission van Santa Barbara geparkeerd. Deze stop stond op mijn bucket list. In 2011 hebben wij de Old Mission overgeslagen want we hadden de Mission van Carmel bezocht en ik kan mijn familieleden niet teveel vervelen met oude kerkjes en kapotte stenen. Ro, Ang, Alv en ik bezoeken de Missie. Car, Arie en Dani blijven buiten op het grasveldje in de schaduw liggen. De Missie is schitterend en goed onderhouden. Deze Missie is door Vader Fermin Lasuén opgericht op december 1786, op de feestdag van Barbara van Nicomedië. De Missie heeft haar naam doorgegeven aan de stad Santa Barbara. De missie behoort tot de Camino Real (Koninklijke route). De Franciscanen hebben langs de Californische kust, vanaf San Diego tot aan San Francisco Solano in Sonoma, heel wat van deze missies opgericht. Het doel was om de inheemse bevolking te bekeren.. We beginnen onze wandeling door de missie bij de heilige tuinen, we wandelen met z’n vijven rustig door de tuinen en komen zo terecht bij de begraafplaats. Er is een Mausoleum die er prachtig uitziet, maar wel heel erg 2016. Na de begraafplaats, lopen we naar de kerk. De kerk ziet er mooi maar eenvoudig uit. We genieten wat van de rust, nemen wat foto’s en lopen alweer snel door. We komen nu terecht in het museum. Het museum geeft je een aardig beeld hoe de Franciscanen toentertijd geleefd hebben. We lopen terug naar de achterblijvers, die heerlijk in de schaduw van een boom liggen.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Wat ons van onze reis in 2011 ook nog is bijgebleven is het plaatsje Solvang. Hier zouden wij wel graag een broodje willen eten. Het plaatsje is nog steeds heel erg leuk. Het doet heel Scandinavisch aan. Solvang is opgericht in 1911 door een groep Denen die de koude winters van het Midwesten verruilden voor de Californische zon. Het broodje hebben we hier niet kunnen eten, want lunchtijd was voorbij.

Solvang

Na 27 jaar stroomt er tomaten door mijn bloed

We stemmen om dan maar door te rijden naar Pismo Beach. Hier kunnen we vast wel wat eten en natuurlijk wordt hier ook weer geshopt. We eten bij een Italiaans Restaurant. Arie en ik blijven achter bij Starbucks, waar wij ons blogcenter in een hoekje hebben geïnstalleerd. Ondertussen boek ik ook een kamer voor vanavond. Voor vannacht hadden wij nog geen slaapplek omdat ik niet vooruit kon zien tot hoe ver we zouden komen in onze rit van ruim 700 kilometer. Het wordt een hotel in San Simeon, op bijna een uur rijden van Pismo Beach.

Het blogcentrum

Bepakt en bezakt komen ze allemaal weer terug en rijden wij al snel weer door naar onze volgende slaapplek. We hadden nog in San Luis Obispo kunnen stoppen bij de Madonna Inn, dit is een hotel die er heel kitscherig uitziet. Ook hadden we kunnen stoppen bij bubble gum alley, een straat waar de jeugd al sinds de jaren ’50 hun kauwgom geplakt op een muur achterlaten. Iedereen is moe dus we besluiten om gelijk naar het hotel te rijden. Ondertussen spelen wij een spelletje. Wij doen dit spelletje al sinds de kinderen heel klein zijn, het spelletje noemen wij; Wie zit er in mijn hoofd? Je neemt een beroemd/bekend persoon in gedachte, de rest van de groep stelt vragen en jij mag alleen ja of nee antwoorden. Car en ik probeerden het altijd simpel te houden voor de kinderen, dus standaard begonnen we bijna altijd met Paul de Leeuw, Oprah, Barbra Streisand en Bassie. Zo ook vandaag, voor ons natuurlijk lachen. Is het een man? Ja. Paul de Leeuw? Ja goed, jij bent. Dani is aan de beurt, waarop een van ons vraagt of hij iemand in zijn hoofd heeft. Hij antwoordt: “Ja.” Waarop Arie door de bus roept: “Beyoncé” Hierop reageert Dani heel sip: “Ja”. We hebben in een deuk gelegen en ik kon mijn buikspieren weer heel goed trainen. Ja Peet, de Tena Lady heeft zijn werk weer goed gedaan. Al spelend vloog het uur voorbij een checkten wij om kwart voor tien in. Al snel ligt iedereen een beetje te internetten, te relaxen of te bloggen. Weer is er een einde gekomen aan een mooie dag. En nu allemaal lekker slapen en morgen gezond weer op.

Liefs,

Cadaroraanaltiar.