12 juni 2013
Weer een stad die we achter laten en die ons heel erg verbaasd heeft hoe mooi hij eigenlijk wel is. Het gebied waar de St Louis Universiteit ligt is echt schitterend. St Louis staat zeker op de lijst om nog een keer te bezoeken in de toekomst.
We verlaten het hotel en gaan eerst naar het park waar ik gisterenavond zolang over die drie foto’s gedaan heb. Hier gaat Dani zijn ballon voor Jason loslaten. Jason had gisteren jarig geweest en vrienden in Wisconsin hebben gisteren ballonnen losgelaten maar voordat wij gisteren een ballon hadden gevonden was het al te schemerig om het te kunnen filmen. Een rode ballon, Jason zijn lievelingskleur, met happy birthday en een brief van Dani, het was best wel een emotioneel moment.
Na het loslaten van de ballon weer naar de orde van de dag. Vandaag gaan we weer een dagje Six Flags doen. Het zonnetje schijnt, de lucht is blauw, dus een stuk beter dan vorige week in Great America. Natuurlijk heeft Dani vandaag alle achtbanen uitgeprobeerd en het was zo verschrikkelijk druk in het park, dat hij sommige achtbanen gewoon drie keer achter elkaar kon doen. Vandaag zijn Car en ik ook wel een paar keer in een achtbaan geweest. Bij de Ninja heeft Dani in de eerste rit eindelijk de GoPro uit kunnen proberen, toen hij een tweede keer de rit wilde gaan maken vroegen de medewerkers van de attractie om een paspoort die aantoonde dat wij toestemming hadden van het park om te filmen in de attracties. Natuurlijk hadden wij die niet, dus GoPro moest uit en van het hoofd. We hebben nog wel bij de klantenservice geïnformeerd of we een toestemming konden krijgen maar om veiligheidsredenen geven zij deze niet. Oké, geen achtbaan filmpjes.
We hebben echt een hele leuke dag gehad. We zijn over 100 graden Fahrenheit geweest, google maar even hoeveel dat is, wat ik wel weet is dat het heerlijk warm was met een verkoelend briesje. Rond een uur of vijf had Dani alles gedaan wat hij graag wilde doen. De Ninja had hij twee keer gedaan, de Batman vijf keer en de Freezer, verschrikkelijk deze achtbaan, ook twee keer. Vandaag voor hem geen adrenaline tekort. We besluiten om richting hotel te rijden, het is een rit van ongeveer anderhalf uur. We hebben voor Perryville gekozen gisterenavond omdat het mooi langs de snelweg ligt die ons naar Memphis leidt. Aangezien ik mijn glazen bol in Nederland vergeten ben, kunnen we niet in de toekomst kijken en weten we niet hoe laat we het park zullen verlaten en hoe vermoeid we zullen zijn, dus een veilige keuze op ongeveer 150 km van Six Flags en dan hoeven we nog “maar” 330 km morgen te rijden naar Memphis.
Zodra we in Perryville zijn begrijpen we ook gelijk waarom ik geen succes had met Priceline, het bestaat uit twee hotels, een autodealer, twee benzinepompen, een Wal Mart en natuurlijk heel veel eettentjes. We checken in en terwijl we ons op onze kamer installeren draai ik drie wasjes, er staan drie wasmachines dus ik neem ze gelijk alle drie in bezit. Het hotel ziet er vrij rustig uit dus ik vermoed dat niemand boos op mij gaat worden. Car “duikt” het zwembad in en Dani kijkt extreme couponing. Terwijl wij op de was wachten ben ik met het blog bezig en kijk met een oog met Dani mee. Dat extreme couponing zou echt wel wat voor mij zijn. Die vrouwen weten echt hoe je er een sport van maakt om extreem veel te kopen en bijna niets te betalen, eentje ging zelfs naar huis met $0,31 terwijl ze voor ruim $1.300,– aan boodschappen had gedaan. Daan en ik hebben de was toen buiten over wat bosjes gehangen, ik probeer hier zo min mogelijk de droger te gebruiken want je kleding is binnen een half uur droog maar als je pech hebt ook gelijk een maatje kleiner. Er staat een buiten een heerlijk briesje dus de kleding moet dan zo droog zijn, terwijl wij ergens iets gaan eten. Dani grapt nog: “We zullen straks maar terugkomen en onze kleding is weg.” Waarop ik antwoord: “Dan hebben we een goede reden om te gaan shoppen.” Natuurlijk niet vermoedend wat er zou gaan gebeuren.
Gezellig naar de China Buffet van Perryville, want Dani had wel trek in Chinees. Er waren verder geen klanten in het restaurant, natuurlijk probeerde ik dit nog goed te praten door te opperen dat het al negen uur was en Amerikanen eten vroeg. Een charmante Chinese dame heeft ons vriendelijk drie keer iets gevraagd, wij verstaan al amper Engels maar als het dan ook nog eens door een Chinese dame die de Engelse taal nog slechter beheerst dan wij wordt uitgesproken, is er voor ons helemaal geen touw aan vast te knopen. Totdat zij ons toesnauwt: “SODA”. Hé, dat verstaan we wel. Ik bestel een jus d’orange, dat heeft ze niet en een flesje water heeft zij ook niet, dus ik ben al weer uitgedronken terwijl wij nog niet eens aan een tafel zitten. Dani bestelt coca-cola en zij antwoordt dat het pepsi is, hahahahaha, dus Car is ook al uitgedronken. De mannen gaan kijken naar het buffet en ik blijf staan waar ik sta. Rechts van mij zit een Chinees soep uit zo’n plastic (Ro zo’n Akko bak) bak te slurpen, mensen het was echt slurpen, gewoon hoofd omlaag, bak aan je mond en slurp naar binnen. Op dat moment had ik al gegeten en…. nee natuurlijk niet gedronken, want ze had niets voor mij. De mannen overleggen even en besluiten gezamenlijk dat als mama dit ziet zij spontaan over haar nek gaat, dus laten we hier maar niet eten. We lopen vriendelijk glimlachend de China Buffet uit.
We rijden naar Ponderosa ook op aanraden van Daryll, oh ja, jullie kennen Daryll niet, hij is de baliemedewerker van het hotel. Bij Ponderosa stonden geen auto’s geparkeerd, dat kan niets goeds betekenen. We kijken door het raam en zien een medewerker stofzuigen of vegen. Als een goed geolied team besluiten wij gezamenlijk om bij de Mac te gaan eten. De parkeerplaats was afgeladen met auto’s en een fikse rij voor de drive-thru, dus Amerikanen eten soms wel laat. Hier hebben wij dus heerlijk gegeten en door het observeren van een aantal mensen verschrikkelijk gelachen. Het begon allemaal met een oma achterin, zij zat alleen en was haar haren aan het kammen. Toen kwam er een jonge vrouw en een baby bij, hierna werd er een peuter bij de baby geschoven in een kinderstoel door een kleuter. Voordat we het wisten was die ene vrouw met baby uitgebreid naar 14 mensen.
Het werd tijd om naar het hotel te gaan, snel op een kamer bieden in Memphis en blog online gooien en lekker slapen want ondertussen was het toch wel weer tien uur geworden. Perryville heeft een inwoners aantal van 100 man, zij hebben wel twee benzinestation die 24 uur geopend zijn en de drive-thru van de Mc Donald’s is ook 24 uur geopend, we rijden een stukje verder en zelfs de supermarkt is 24 uur geopend. Hoe bedoel je 24 uurs economie. Echt bizar.
Jullie vermoeden het natuurlijk al….. bij aankomst bij het hotel stond ons een niet zo’n plezierige verrassing te wachten. Al onze gewassen polo’s, t-shirts en korte broeken van de afgelopen dagen waren weg. Zoals Dani eergisteren tegen ons zei: “de slechtste beslissingen maken de beste herinneringen”, waarschijnlijk zal ik er ooit om kunnen lachen, maar dit was echt weer zo’n slechte Ramona beslissing. Ik had echt nooit maar dan ook nooit verwacht dat onze kleding echt gestolen zou worden in dit gehucht. Echt dom dom dom, gelegenheid maakt de dief….. hoe vaak zeggen wij het niet tegen de kinderen en wat dat moedertje Ramona, de aankopen van begin van de vakantie neerleggen zodat anderen ervan kunnen genieten.
Onze grote vriend Daryll hebben we de politie maar laten bellen, want voor de verzekering zullen we toch echt een aangifte moeten hebben. De politieagent is naar onze kamer gekomen en heeft alle gegevens opgeschreven en over een dag of 10 zal hij Dani bellen om te informeren in welk hotel we zitten en ons dan de aangifte faxen. Hierna kamer in Memphis geboekt en het blog online gezet. Ondertussen is iedereen in Nederland wakker en sluiten bij ons de luikjes om 1 uur.
Waarschijnlijk ben ik me niet lief geweest gisteravond en vannacht want Car heeft me niet terug gebracht bij dat kerkje en de wijk van de St Louis University. Hij weet nog niet dat dit voor hem een duur geintje gaat worden want dit kost hem weer een reis naar de Verenigde Staten. Het St. Francis Xavier College Church staat weer op mijn to do list.
Liefs,
Cadara
Cadarora 