2. Chicago

← Vorige Volgende →

Dag 2 Chicago

30 mei 2013

Zoals verwacht waren we vandaag vroeg wakker rond half vijf was het afgelopen, we hebben ongeveer een half uurtje nagenoten van onze toch vrij goede nachtrust en toen ben ik begonnen met het blog te schrijven en Car is het hotel gaan verkennen. We moesten om kwart voor negen bij Bobby’s bike hike zijn voor onze fietstocht door Chicago, we hadden dus genoeg tijd om alles op ons gemak te doen.

Op de hoek van het hotel hebben we ontbeten en hierna hebben wij rustig dezelfde weg afgelegd als gisteren richting Navy Pier. Al vrij snel vonden wij Bobby’s bike hike netjes op tijd meldden wij ons voor de tour. Onze gids was Erika en zij deelde onze fietsen uit en vertelde de regels waar wij ons aan moesten houden. De meest bizarre regel was toch wel dat we gebruik moesten maken van de hele rijstrook, ;-). Nog een regel was als zij eenmaal op het kruispunt overgestoken was en het verkeerslicht rood werd dan moesten wij gewoon doorrijden, maarrrrr ze zou ons veilig door het verkeer manoeuvreren.

Onze eerste stop was bij een of ander art museum, buiten stond een kunstwerk van een architect die vind dat kunst niet binnen in een gebouw thuis hoort maar gewoon buiten op straat. Het kunstwerk vormde het woord MOTHERS en draaide rond. Het is zijn manier om te kennen te geven dat het leven en de wereld draait om moeders. Ik vond het wel een mooie gedachte. Schuin tegenover dit museum heeft Oprah een appartementje gehad op de bovenste twee verdiepingen. Erika kon heel leuk vertellen over de geschiedenis van Chicago, terwijl zij zelf uit Detroit kwam. Ze vertelde ons hoe Streeterville was ontstaan en het gevecht dat Captain Streeter geleverd heeft om aan de rechten van zijn stukje land te komen.

We reden verder en kwamen terecht in de wijk waar de rijken woonden in de negentiende eeuw. De wijk stelde in het begin van de negentiende niet veel voor, maar werd al snel beroemd toen Mrs Bertha Palmer daar ging wonen. Bertha was getrouwd met de rijke Mr Palmer, bij hun trouwen gaf hij haar geen huwelijksnacht in een hotel, nee hoor, hij gaf haar een hotel. The Palmer House Hotel, toevallig het hotel waar wij logeren. Mevr. Palmer wilde op een gegeven moment haar huis niet meer delen met allemaal hotelgasten waarop Dhr Palmer een kasteel voor haar heeft gebouwd buiten de stad, doordat Bertha veel feesten gaf en de upper class niet op en neer wilde reizen hebben ook zij hier huizen laten bouwen, hierdoor is deze wijk uitgegroeid tot een mooie wijk met veel mooie huizen.

Het huis hier op de foto is het eerste Playboy huis. Hugh Hefner is begonnen in dit huis in Chicago nadat bleek dat de meisjes het hier niet echt bikini weer vonden is hij verhuisd naar Beverly Hills. De aanschaf van het huis kostte $ 400.000,– en de grondige verbouwing nogmaals hetzelfde bedrag, Hij heeft het later verkocht aan een of ander museum voor het symbolische bedrag van $ 1,–.

Onderweg naar Lincoln Park waren Car en ik stom verbaasd toen wij zagen hoe een stel kleuters aan de lijn werden begeleid naar het park. Natuurlijk moest dit even vastgelegd worden. Via Lincoln Park zijn we door gefietst naar Old Town. Old Town is opgericht door Duitse emigranten en er is een hele mooie katholieke kerk, de St Michael in Old Town die wij even bezichtigd hebben. Het glas in lood was zeer indrukwekkend vooral omdat Erika ons vertelden dat ze de kerk na de grote brand van Chicago in twee jaar weer opgebouwd hebben, met de hulp van Duitsers uit München maar ook met de hulp van de Duitse gemeenschap in Wisconsin.

Via Old Town terug naar Lincoln Park waar we een toiletstop hadden en even een ijsje gegeten hebben. Lekker op een terrasje genieten van het mooie weer en een schitterende skyline, wat kan een mens nog meer wensen.

Hierna via de boulevard langs Michigan Lake terug naar Bobby’s Bike Hike die dichtbij Navy Pier gelegen was.

Na afscheid genomen te hebben van Erika zijn we naar Michigan Ave gelopen beter bekend als de Magnificent Mile. De Coolsingel van Chicago J. We zijn wat winkeltjes binnen gelopen, bij de Macy’s slippers gekocht en gekeken voor Christian Dior ogenschaduw, nou Nel, ik denk dat ik je moet teleurstellen, hier was het behoorlijk prijzig. Na nog wat gewandeld te hebben en van de gebouwen genoten te hebben zijn we geëindigd bij het Hancock Center. Hier hebben wij geluncht op de 95^ste verdieping bij de Signature Room. Tafeltje bij het raam en genieten van het gezelschap en het uitzicht. Na het eten zijn we nog een verdieping hoger gegaan naar de Signature Lounge. Die ene verdieping heeft geen meerwaarde voor het uitzicht, die paar meter verschil zie je op deze hoogte niet, maar de Signature is zo ingericht dat je in de Room het zuiden, oosten en westen ziet en bij de Lounge kijk je naar het noorden, oosten en westen. Je kunt gewoon binnenlopen bij de Signature Lounge maar er wordt wel van je verwacht dat je iets drinkt.

Hierna wilden we in eerste instantie rustig teruglopen naar het hotel. Dit idee hebben we al snel laten varen aangezien wij toch de behoefte niet meer hadden om verder winkeltjes te bezoeken hebben wij de bus gepakt.  Eenmaal terug in het hotel hebben wij ons even heerlijk ontspannen, voetjes rust geven en natuurlijk ik een stukje blog geschreven.

Om 18.15 uur op weg naar Bike and Roll aan East Randolph Street hier zouden wij ons om 18.45 uur moeten melden voor onze Sunset Segway Tour. Nou mensen, wij hadden al onze twijfels of het wel door zou gaan, aangezien het weer van het ene op het andere moment helemaal had omgeslagen, het was nog steeds warm maar we weten nu wel waarom Chicago de Windy City heet, gelukkig is het warme wind. Regen, wind en onweer maar op het moment dat wij het hotel verlieten was het droog, warm en af en toe kwam de zon weer achter een wolkje vandaan. Toch hadden zij de tour afgezegd wij konden kiezen tussen verschillende tijden morgen of natuurlijk ons geld terug. Natuurlijk willen wij geen geld, we willen de straten van Chicago net zo onveilig maken als twee jaar terug in Santa Barbara en Beverly Hills. Morgen om 10.30 uur gaan we het weer proberen.

Aangezien we nu niets op de planning hadden zijn we maar weer wat winkeltjes binnen gelopen, nogmaals de Macy’s binnen, wat rond geslenterd. Bij het verlaten van de Macy’s zien we een mooie klok waar natuurlijk een foto van gemaakt moet worden. De kinderen zijn een paar weken geleden op zoek gegaan naar het beginpunt van de Route 66 natuurlijk moesten paps en mams in de voetsporen treden van de kids en zijn we maar op zoek gegaan naar East Adams Street. Na wat foto’s terug naar het hotel want ondertussen was het 20.30 uur en schreeuwde mijn lichaam dat het rust wilde. Op de kamer wat kersjes gegeten en toen gingen de luiken weer toe.

Liefs,

Cara

← Vorige Volgende →