6 mei 2014 (247 km)
Om 09.00 uur zitten we in de auto en rijden we als eerst terug naar Harpers Ferry. We reden gisteren langs The Town Hall van Harpers Ferry, het gebouw stamt uit 1953. Het gebouw heeft dus nog niet echt historische waarde doordat het nog niet zo oud is. Maar…. voor mij heeft het gebouw fotowaarde, wat ik er zo leuk aan vind is dat het dienst doet als: postkantoor, politiebureau, gemeentehuis en slijterij. Na wat foto’s gemaakt te hebben rijden we naar Harpers Ferry National Historical Park.
Harpers Ferry is een stadje op de grens van West Virginia, Virginia en Maryland. Het stadje ligt op een zeer strategische plek omdat hier de Shenandoah Rivier en de Potomac samenvloeien. Het dankt zijn bestaan vooral aan het feit dat hier de wapenkamer van de Verenigde Staten was in het begin van de 19de eeuw. In zijn hoogtij dagen produceerde deze fabriek rond de 10.000 kleine wapens en had het 400 werknemers in dienst. Het is een historische plaats en met ons parkenpas kunnen wij gratis naar binnen. Tussen de historische gebouwen zijn er ook privéwoningen. Een shuttle brengt ons vanaf het bezoekerscentrum naar de historische plek toe en zet ons af naast het spoorlijn aan de Shenandoah Rivier.
Wat is nou eigenlijk de geschiedenis van Harpers Ferry. Harpers Ferry werd berucht door de opstand die John Brown er in 1859 probeerde te beginnen. Brown hoopte met zijn opstand de zwarten aan te zetten om tegen hun bazen op te staan. Hij zou dan met een steeds groeiend leger heel Virginia en heel het Zuiden veroveren – een schrikbeeld van de zuidelijke slavenhouders. Brown begon bij Harpers Ferry omdat daar wapen opslagplaatsen lagen van het Amerikaanse leger. Met 21 man veroverde hij op 16 oktober 1859 de Armory. Zijn ‘bevrijdingsleger’ werd binnen 36 uur in de pan gehakt. Brown werd gevangenen genomen en opgehangen. Maar hij gaf een van die laatste zetjes voor de Burgeroorlog, het wantrouwen tussen het Noorden en het Zuiden verder vergrotend.
We wandelen hier rond, lopen enkele gebouwen binnen en genieten volop van de omgeving en van het mooie weer. Een snoepgoedwinkel met verschillende soorten snoep uit de 17de, 18de en 19de eeuw moet natuurlijk grondig bekeken worden. De man verteld ons dat dit winkeltje de enige winkel in heel de Verenigde Staten is die al zijn snoep gedocumenteerd verkoopt. In dit winkeltje waan je je ook weer even in de 19de eeuw. Hierna lopen wij richting station, er staan op het perron wat mensen te wachten op de trein. We lopen langs het veld waar de wapenfabriek stond en wandelen zo rustig verder naar John Brown’s fort. Oorspronkelijk was het gebouwd in 1848 als brandweerkazerne tegenover de wapenfabriek. In 1859 wordt het de plek waar John Brown en zijn makkers hun vesting hadden.
Hierna klimmen we naar Jefferson Rock. Via de rooms-katholieke kerk St. Peter klimmen wij rustig, de uit rotsen gehouwen trappen, op naar de plek waar ooit ook Jefferson gestaan heeft. Er lopen drie vrouwen ons tegemoet met een klein knulletje, wanneer de vrouwen bij ons lopen, zegt de oudste vrouw iets tegen haar kleinzoon in het Spaans. Het is net of ik de oma van Car hoor. De klim naar de Rock is niet lang maar wel stijl, ben je goed ter been en heb je een matige conditie, dan is het zeker goed te doen. We genieten hier wat van de omgeving en we zetten de terugtocht weer in. Zodra we bij het huis van Harper (de stichter van het dorpje) zijn hoor ik oma weer praten, natuurlijk moet ik weten waar zij vandaan komt en we maken een gezellig praatje. Ze komt niet uit Leon zoals onze oma maar uit Pontevedra (Galicia) en ze is in West-Virginia op bezoek bij haar dochter. Zelf woont ze al meer dan 40 jaar op Staten Island. Wij, Gallegos, komen elkaar ook overal tegen.
Na hier zo’n drie uur rondgewandeld te hebben vinden we het tijd worden om terug te keren naar de 21ste eeuw en laten wij ons door de shuttle weer netjes afzetten bij onze trouwe vierwieler.
We rijden naar Gettysburg toe. Voor 1863 was Gettysburg een rustig stadje, gunstig gelegen op een kruispunt van allerlei wegen. In de zomer van 1863, tijdens de Burgeroorlog, werd deze gunstige ligging echter Gettysburgs vloek, omdat vanaf alle wegen legers toestroomden om zich te storten in de grootste strijd ooit gevochten op Amerikaans grondgebied. Bij het bezoekerscentrum halen wij een map op en al snel zitten wij weer in de auto om de auto-tour te gaan doen. We maken een paar stops, bij de Eternal Light Peace Memorial, maken we een iets langere stop. We rijden nog een stukje door en al snel hebben wij zoiets van we gaan hier weg. Het is genoeg geweest. Al met al denk ik dat we hier een uurtje zijn geweest. Ben je geïnteresseerd in de Amerikaanse Burgeroorlog en houd je van veldslagen dan is dit de juiste plek, wij zelf hadden er al snel genoeg van.
We stoppen bij Gettysburg Outlet Mall, plaatsen onze trouwe vierwieler op een strategische plek en bezoeken hier vier winkels. Binnen anderhalf uur zitten wij weer in de auto en zijn we onderweg naar Harrisburg. Dit is de hoofdstad van Pennsylvania en een hoofdstad heeft een Capitol. De binnenkant van de koepel zullen we niet kunnen fotograferen, want tegen de tijd dat we daar aankomen is het waarschijnlijk allang gesloten. We parkeren de auto en terwijl Car, ja, jullie lezen het goed, Car, met een wat ouder echtpaar uit Slovenië staat te kletsen, betaal ik de staanplaats van onze vierwieler. Gelukkig maar, want geen vijf minuten later komen onze geliefde cowboys al aanlopen om het gebit van onze trouwe vierwieler te controleren. Een hele rij auto’s krijgen onder hun ruitenwisser een welkomstgeschenk van de stad Harrisburg. Bij aankomst blijkt dat de Capitol wel open is, maar niet voor bezoekers. Er is een feestje aan de gang en vandaar dat de voordeur wagenwijd open staat. We zijn het er samen over eens dat we het groen van de koepel niet mooi vinden. Deze Capitol komt op ons lijstje van niet al te mooie Capitols.
Na een korte wandeling en een ritje door de stad, vervolgen we onze weg naar Lancaster. Eerst zullen wij nog een stop maken in Hershey. De zoetste stad van de USA. We rijden naar het attractiepark toe, die er natuurlijk al verlaten bij ligt. Naast het attractiepark ligt ook de fabriek. Het is heel erg jammer dat wij hier niet de tour kunnen doen, maar nu hebben we een goede reden om toch nog eens terug te komen naar dit deel van de Verenigde Staten.
Om 20.45 uur komen we aan bij het hotel, via Priceline heb ik een express deal geboekt aangezien mijn biedingen niet aangenomen werden. We checken in en de receptie medewerker vertelt ons dat het hotel overboekt is. We krijgen gratis een upgrade en kunnen verkassen naar een hotelletje een stukje verderop. Aan onze rechterzijde passeren wij Tanger Outlets, zouden ze zo nog open zijn, dan……….. De heer aan de balie denkt dat ze om 21.00 uur sluiten, jammer genoeg heeft de heer gelijk en gaan wij gezellig samen aan de was.
Al met al was het een gezellige volle dag met veel afwisseling.
Liefs,
Cara
Cadarora 
Mooi zeg dat Harpers Ferry