26 juni 2013
Het eerste gedeelte van de weg vinden we weer niet zo veel aan. We rijden richting Sheridan en langzaam wordt het landschap mooier. In de verte zien we bergen verschijnen met zelfs sneeuw op de top. We rijden Sheridan in op zoek naar de Scenic Route 14. Wanneer we aan het einde van het dorp zijn besluiten we het toch maar te vragen. Het blijkt dat we of bij Buffalo de route hadden moeten nemen of anders verderop bij Ranchester.
We rijden door leuke kleine plaatsjes en over landelijke weggetjes. Het is hier een stuk groener dan waar we vandaan komen en ook veel bergachtiger. De 14 gaat over in de 14 alt ook wel de Medicine Wheel Passage genoemd en is de meest bochtige route met de langste klim door de Bighorn Mountains. De weg klimt heel steil omhoog door groene bossen en rotsen. In de diepte zien we een meertje en een heuvellandschap waar hele mooie schaduwen op vallen. Bij de Bighorn National Forest Overlook stoppen we even en genieten even van het landschap en we volgen met onze ogen de weg die we net beklommen hebben. We stoppen bij de Moose Crossing Restaurant waar we heerlijk eten. De eetzaal ziet er geweldig uit met allerlei verschillende tafels gemaakt van mooi dennenhout. We vervolgen onze weg via de Alt 14.
We komen nog door Garland. Ik had bij een medeblogger gelezen dat de populatie daar 50 personen was en volgens haar woonden ze allemaal bij elkaar in, want meer dan één huis zag zij niet staan. We hebben hier toen zo om moeten lachen dat we nu gingen checken of zij wel gelijk had. Garland blijkt nu een aantal jaren later gegroeid te zijn. De populatie is inmiddels 115 en er staan 5 woningen.
We rijden lekker door want we willen voor zessen in Cody zijn. Vanavond willen we naar de rodeo net buiten Cody. De Cody Nite Rodeo het lijkt ons leuk dat eens mee te maken. De poorten gaan open vanaf 7 uur en om 8 uur begint de Rodeo. Ruim op tijd zijn we in Cody. We checken in en gaan op zoek naar de plek waar de Rodeo gehouden wordt. Het is ongeveer op 1600 meter van ons hotel. De kaartenverkoop is nog niet begonnen, we besluiten om het dorp dan maar even te bezichtigen. Voor het Irma Hotel, dit hotel is door Buffalo Bill Cody gebouwd, zijn ze bezig met een of andere cowboy show. Iedere avond om 18.00 uur begint het wanneer wij er om 18.30 uur zijn is het nog steeds volop aan de gang. Je kunt voor $2,– een stoeltje huren op de voorste rij. De stoeltjes zijn allemaal bezet dus die doen het goed. Heel veel mensen zitten ook gewoon op de grond en staan er omheen.
Het is wel grappig om te zien, vrijwilligers voeren een toneelstukje op met veel schietwerk. Ze maken een dansje met het publiek en dan gaat het toneelstukje weer verder. Na een kwartiertje houden wij het voor gezien. We wandelen wat door de hoofdstraat van Cody. Na ongeveer tien minuutjes besluiten we unaniem dat we Cody niet zo leuk leuk vinden. Het komt wat nep over. Al snel gaan we weer naar de Rodeo om kaartjes te kopen en om ons om te kleden voor het geval het koud wordt. We kunnen ons niet voorstellen dat het zo veel gaat afkoelen dat we het koud gaan krijgen maar voor het geval dat, doen we een spijkerbroek aan en nemen we een trui mee. Een fleece deken heb ik in mijn rugtas gegooid.
De rodeo is in de open lucht in een ellipsvormige zandbak met aan weerskanten tribunes. Aan één kant onder de tribune zijn ijzeren cabines waarin de paarden of stieren staan. Countrymuziek komt uit de luidsprekers je waant je helemaal in het wilde westen. Van bovenaf hebben we een mooi uitzicht op de kooien waar de paarden, stieren en kalfjes staan. Vervolgens zoeken we een plekje op de tribune, mooi in het midden, deze kant van de tribune is al aardig gevuld waardoor wij op de bovenste rij zitten.
Terwijl wij de tribune oplopen begint het. The Grand Entry. Nota bene met gebed! Iedereen buigt het hoofd en bid voor de ruiters en de dieren. Na het gebed gaan ze allemaal snel staan want er komt een ruiter binnen met de Amerikaanse vlag en wordt het Amerikaanse Volkslied gezongen. Alle cowboyhoeden zijn af en we volgen allemaal trouw met onze ogen de vlag.
Dan begint het écht. Verschillende onderdelen zoals het rijden zonder zadel (zo lang mogelijk blijven zitten) op een stier en ook zonder zadel rijden op paarden worden afwisselend uitgevoerd. Het eerste onderdeel was Roping of ook wel Tie Down Roping genoemd is. Het vangen van een kalf met een lasso, en dan 3 poten vastbinden. Dit doen alleen de mannen en ze doen het razend snel!
Het is echt teamwerk tussen paard en ruiter. De cowboy moet het kalf met een lasso vangen en het paard is zo getraind dat als hij merkt dat het raak is; het gelijk stopt waardoor het kalf direct ook stil staat of onderuit gaat. Dan moet de cowboy het kalf omdrukken en poten vastbinden (binnen 35 sec. om zich te kwalificeren) met een ander touw. Daarna moet het touw (lasso) tussen het paard en het gevangen kalf 6 sec. slap hangen en dan wordt er geklokt. Wie het snelst is heeft gewonnen. Echter bij de meesten gaat het mis. Het kalf dat ze moeten vangen, en de coboy worden tegelijk losgelaten. Met een lasso moet de cowboy het kalf vangen. Echter het kalf heeft dit al zo vaak gedaan dat die in sneltreinvaart naar de ander kant rent en als hij snel genoeg is, ontsnapt hij aan de lasso. Het eerste kalf was dus ook snel genoeg om te ontsnappen en hij rende razend snel naar de andere kant van de arena. Het kalf had alleen de pech dat aan de andere kant de deur nog niet open stond en hij vloog keihard met zijn hoofd tegen het hek aan. Hij heeft zo’n gigantische klap gemaakt dat arme beest. Daan en ik hebben wel gegierd. Heel zielig voor het beest maar wat hebben wij gelachen.
De rijder wordt beoordeeld op beheersing en bij gebruik van de sporen krijgt hij extra punten. Door de stier met de sporen te prikkelen wordt deze nog wilder. De berijder moet zich vast houden aan een band die om de buik van de stier is gespannen. De andere hand heeft hij vrij en moet hij uitgestoken houden. Hij moet in ieder geval langer dan 8 sec. blijven zitten.
Bij de paarden gaat het ongeveer hetzelfde. Bij een van de deelnemers maakte het paard een gekke bokkensprong waardoor het paard verkeerd viel. Het paard bleef heel erg raar zitten en toen liet het paard zich ineens vallen op zijn zijde. Alles werd stil gelegd artsen erbij en we hielden allemaal onze adem in. Na een paar minuutjes stond het paard gelukkig weer op en liep het zelf de arena uit.
Op een gegeven moment mogen alle kinderen onder de 12 in de arena komen. Het stroomt vol met kinderen. Na een kletspraatje van de clown komen er 2 kalfjes met een lint in hun staart binnen. Wie het lint pakt heeft een prijs. De eerste prijs is een uurtje paardrijden en een ijsje bij de Dairy Queen en de tweede prijs alleen een ijsje. Leuk om te zien want ze zijn zo lekker fanatiek al die kinderen.
De wedstrijden waar de dames aan mee mogen doen is barrel racing en roping. Bij roping is een groot verschil met de heren. De dames hoeven alleen de lasso om het kalf heen te slaan, hierna loopt het kalf met lasso om de nek door naar de uitgang. De lasso heeft aan het einde nog wel een wit zakdoekje. Bij barrel racing is het een test van het omgaan met paarden. De tijd start als men over en lijn gaat. In de arena staan een drietal lege olie drums en daar moet je zo snel mogelijk om heen rijden en als men weer over de lijn is stopt de tijd. Bij de ladies wint een 12 jarig meisje. Ook meiden onder de twaalf doen mee. Zij hebben een eigen competitie. Zij rijden dan op pony’s of kleine paarden.
De deelnemers komen overal vandaan en je kunt je het bijna niet voorstellen maar in de zomermaanden wordt elke avond een rodeo gehouden. Zelf vonden we het heel erg leuk en niet nep over komen. Wij hadden het gevoel dat er echt werd gestreden en je kon zien dat de deelnemers er voor gingen om te winnen.
We hebben hier een heel leuke avond gehad en weer iets wat van onze bucket list kan. Hierna eerst nog een ijsje bij de Dairy Queen en daarna werd het toch weer tijd om terug naar onze kamer te gaan. Zo kwam er weer een eind aan een leuke dag.
Liefs
Cadara
← Vorige Volgende →
Cadarora 