Donderdag 17 maart 2016

De wekker Tiamo gaat om 06.00 uur, wat natuurlijk geweldig is omdat het voor hem gewoon 15.00 uur onze tijd is. Na het douchen gaan Ro, Tiamo en ik ontbijten in het restaurant van het hotel. We besluiten om samen pannenkoeken te delen en Ro bestelt heel stoer een kop koffie, ik speel op safe en bestel een cappuccino. De pannenkoeken zijn niet lekker en de koffie van Ro niet te pruimen. Nadat we iedereen wakker hebben gemaakt pakken we de auto naar de Mac en ontbijten we daar, dit bevalt stukken beter dan wat wij een paar uur eerder gegeten hebben.

Onze volgende stop is de Hoover Dam. Voor ons allemaal is dit de eerste keer dat we de Hoover Dam bezoeken en het is echt een gigantisch groot bouwwerk. Indrukwekkend, zo hoog, zo groot, niet te geloven dat mensen dit gemaakt hebben. Er zijn verschillende parkeerplaatsen die $ 10,– kosten maar wij rijden deze parkeerplaatsen voorbij en komen terecht op een parkeerplaats waar je niet hoeft te betalen. Aangezien wij Car bij ons hebben komen wij aan en rijdt er een auto weg waardoor wij gelijk onze heilige koe kwijt kunnen.

We zijn hier ongeveer anderhalf uur, genieten van het uitzicht maken heel veel foto’s en drinken iets bij het Visitor Centre. Ook wordt er door mijn man voor het eerst een magneet gekocht. Hierna rijden wij naar een parkeerplaats waar je via een trap de Mike O”Callaghan – Pat Tillman memorial Bridge kunt oplopen. We zijn giga hoog en je hebt er een geweldig uitzicht op de Dam. Ben je goed ter been dan is de klim goed te doen, we waren alle vijf erover verbaasd dat we al zo snel boven waren. Na een korte pit stop op het parkeerterrein pakken we de auto weer om onze weg te vervolgen naar de Grand Canyon West.

Van grote hoogte kunnen wij onze heilige koe zien.

De Hoover Dam in vol ornaat

Onderweg maken we natuurlijk weer een kleine pit stop omdat het nu toch echt wel tijd wordt voor onze warme chocolademelk met vanille, heerlijk. Al snel rijden we de highway af en rijden via the Grapevine Mesa Joshua Tree Forest door naar Grand Canyon West. Overal waar je kijkt zie je Joshua Trees staan. Na een kort kodak momentje rijden wij weer verder en bereiken wij de parkeerplaats van de Grand Canyon West.

In vergelijking tot de South Rim heeft dit gebied veel minder uitkijkpunten maar zo krijgen Alv en Arie wel een impressie van de Grand Canyon. Grand Canyon West is gelegen op Indianen gebied met onze Las Vegas Pass hoeven wij niet voor de Legacy Tour te betalen, maar we moeten wel $ 8,– pp betalen om het Hualapai Reservaat te betreden. Arie, Dani en ik kopen ook ieder een kaartje a $ 32,50 per stuk voor de Skywalk, de rest durft niet, of ze hebben last van hun hoogtevrees of zij vinden het kaartje gewoon te duur.

Met een bus worden we bij de eerste stop gebracht. Hualapai Ranch, is leuk voor  kleine kinderen, gelukkig heb ik er een paar bij me, dus er wordt naar goud gezocht bij de goudmijn, we kijken wat bij de paarden en ezels. Bij de meeste van ons gaat het hart sneller kloppen als zij een mooie auto voorbij zien komen, ik raak helemaal in extase als ik de Yellowstone 2000 zie staan. Een mooie gele koets met mooie grote houten wielen en schitterend bekleed met lichtblauw velours.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Al snel lopen we naar de bushalte. Volgende stop is Eagle Point waar ook de Skywalk is. Het is wel heel duidelijk waarom dit uitkijkpunt Eagle Point heet, je ziet in de rots tegenover het plateau waar wij op staan duidelijk een Adelaar. Wij drieën gaan naar de Skywalk. We worden gecheckt, Arie doet netjes zijn telefoon in het kluisje en Dani neemt hem netjes mee, natuurlijk verstopt want we mogen geen foto’s maken, er wordt van ons verwacht dat wij de foto’s daar kopen. Natuurlijk zeggen zij dat ze niet willen dat onze spullen in het ravijn terechtkomen. Het lopen over een glazen plaat is zeer indrukwekkend. Sommige platen kraken, net als wanneer het water bevroren is en je hoort het kraken, dit is ongeveer net zo’n gevoel alleen zie je nu onder je een diepte van ongeveer 1300 meter.

Duidelijk de Eagle te zien

Wauwwwww, weer iets van mijn bucket list af. We lopen een paar keer op en neer, het is niet druk, we hebben op een gegeven moment de Skywalk helemaal voor ons alleen, Dani neemt stiekem wat foto’s van Arie en mij en bij de volgende gelegenheid neemt Arie wat foto’s van Dani. We hebben nog wel even een schrikmoment wanneer wij naar de rand van het plateau kijken en wij twee meiden met bungelende beentjes op de rand zien zitten. Vanaf de Skywalk zien wij een rechte muur van meer dan een kilometer hoogte en zij zitten daar gewoon van het uitzicht te genieten, nu terwijl ik dit type krijg ik er nog steeds klamme handjes van. Later in de bus zeggen zij tegen Ang dat zij deze Adrenaline kick nodig hebben.

Geweldig uitzicht

Ik geloof dat ik voor ons drieën kan zeggen dat wij heel blij zijn dat we het hebben gedaan, maar het is wel heel veel geld (totaal komt het op $ 90,–) voor een beetje lopen op glas.

We pakken weer de bus naar het volgende uitkijkpunt, Guano Point, maar hier blijven we niet al te lang want de zon begint onder te gaan en we willen wel proberen om voor het echte donker op de snelweg te zijn. We moeten hier, nu eenmaal rekening houden met het wildlife. We maken wat foto’s en al snel stappen we op de bus richting het parkeerterrein.

Guano Point

De weg terug verloopt voorspoedig en we rijden om 20.00 uur Las Vegas binnen, we willen eten bij Planet Hollywood. Rond kwart over negen zijn we bij Planet, maar de airco staat op standje Alaska, we besluiten buiten te eten aan twee aparte tafels, maar nadat de serveerster had medegedeeld dat zij geen ander voedsel in de keuken mogen opwarmen zijn wij weggelopen. Tiamo moet maar even wachten met zijn eten. We proberen nog ergens anders een tafel te bemachtigen maar dit wordt moeilijk aangezien wij toch een groep van 8 zijn. We besluiten naar de Cheesecake Factory te gaan die we eigenlijk wilden doen op Dani’s verjaardag maar nood breekt wetten.

Om 22.00 uur zitten we dan eindelijk aan tafel, Tiamo heeft zijn warme prak dan al gehad want hier vonden zij het geen probleem om het even op te warmen zodat hij kon eten terwijl wij op onze tafel wachtten. Het eten was weer als vanouds lekker. We moeten voor 23.00 uur de auto opgehaald hebben bij de valet parking dus Ang en ik rennen al vrij snel van tafel om op tijd bij de valet te zijn.

We rijden naar het hotel waar wij allemaal naar bed gaan behalve Alv en Car, die gaan nog even kijken waar zij hun dollaartjes achter kunnen laten.

Liefs,

Cadaroraanaltiar.