14 juni 2013
Een wekker gebruiken we niet maar we hadden ons voorgenomen om op tijd op te staan omdat we een lange dag voor de boeg hebben. Om 08.00 uur zitten we alledrie aan het ontbijt daarna douchen snel alles klaar maken en om half tien verlaten wij het hotel. Een ochtendje Elvis. Daarvoor zijn we toch naar Memphis gekomen om te zien hoe de King leefde en waar hij begraven is. Zoals ik gisteren al schreef is ons hotel dichtbij dus we zij er zo. Onze verbazing is groot als we weer al die mooie auto’s van gisteravond zien. Natuurlijk moeten we weer even kijken maar we worden al vrij snel weg gebonjourd door een vriendelijke dame met venijnige ondertoon in haar stem. Met andere woorden Car en ik vonden haar gewoon een bitch.
We rijden naar de parkeerplaats en al snel hebben we de entreekaartjes 
gekocht en zitten we met koptelefoon en kastje op ons borst in de bus die ons de drukke weg over zal steken naar Graceland. Het lachen begint al wanneer de kastjes uitgedeeld worden, juist Car krijgt een kastje met beveiliging, zouden ze hem kennen, zouden ze weten dat hij van souvenirs houdt? Graceland heeft Elvis aan het begin van zijn carrière gekocht voor hem en zijn ouders. Als kind had hij een belofte gedaan om zijn ouders een mooi huis te geven en ze uit Tupelo, zijn geboorteplaats, weg te halen. Hij heeft in Graceland tot aan zijn dood gewoond.
Bij het uitstappen van de bus maakt Car een van de begeleiders alweer aan het lachen, toevallig heeft zij hele mooie zwart lederen soepele schoentjes aan, daarboven draagt zij korte witte sokjes en daarboven heeft zij een zwarte bandplooibroek aan die strak naar beneden loopt maar net iets te kort is. Vanaf haar middel kon zij dus doorgaan voor Michael Jackson, Car zei dit tegen haar en zij zei schaterlachend tegen hem dat zij dat vanmorgen ook gedacht had. Haar collega’s hebben ook grote lol gehad.
Binnen in Graceland mogen we alleen de begane grond en de kelder bezichtigen. De eerste verdieping waar de slaapvertrekken zijn waren toentertijd privé en zijn nu nog steeds privé. De begane grond heeft een mooie woonkamer met daar achter een muziekkamer en een mooie eetkamer. Op de begane grond bevond zich ook de slaapkamer van zijn ouders met privé badkamer en natuurlijk de keuken. Hierna lopen we de trap af en komen in de kelder.
Beneden bevond zich een tv-kamer met drie tv’s en een super grote bank met heel veel comfortabele kussens hier stond ook in een hoek een klein deel van zijn eigen platen collectie. Zijn interesse in muziek was heel veelzijdig, hij luisterde naar gospel, jazz, blues en natuurlijk Rock ’n Roll. Naast deze kamer was de biljart kamer, dit vond ik toch wel de meest deprimerende kamer van al. Geen natuurlijk licht want we zijn in de kelder maar dan ook nog eens hele donkere kleuren.
Hierna lopen we door de jungle kamer naar buiten de tuin in. We zien de paarden staan en de garages waar zijn auto’s gestaan moeten hebben. Nu staan de auto’s gestald in het museum aan de overkant van de weg. Er zijn verschillende gebouwen waarin zijn kantoor zich bevindt en waar ze een tentoonstelling hebben met al zijn gouden platen, kostuums en andere memorabilia. 
We lopen de tuin weer in richting graf en dat is toch wel een heel sereen gezicht, dit was een van zijn favoriete plekjes van het huis. Op verzoek van Elvis werd de meditatie tuin aangelegd midden jaren zestig. Hier mediteerde hij en kon hij rustig tot zichzelf komen. Nu ligt hij hier samen met z’n ouders en grootmoeder van vaders zijde. Er ligt ook een gedenksteen voor zijn tweelingbroer die bij de bevalling overleden is. Wij waren nog maar 10/11 jaar oud toen Elvis overleed, waardoor wij niet echt het hoogtepunt van zijn carrière meegemaakt hebben, maar toch kunnen wij ons nog wel de dag herinneren dat het wereldnieuws werd dat hij was overleden. Eenmaal op Graceland als je daar dan staat met een groep onbekenden waarmee je eigenlijk maar een ding gemeen hebt en dat is je interesse in Elvis en zijn leven, word ik sentimenteel en moet ik toch een traantje wegpinken.
Dit beeld stond bij Elvis zijn moeders graf.
Elvis is in augustus 1977 overleden en zijn vader heeft in oktober van datzelfde jaar toestemming gekregen van de stad Memphis om Elvis en zijn moeder samen in zijn geliefde Meditation Garden begraven te worden.
We nemen nog wat foto’s van de entree en hierna nemen we de bus weer terug naar de overkant en bezoeken hier het museum die zijn auto’s tentoongesteld heeft staan. Hij heeft meer dan honderd auto’s gekocht in zijn leven. Hij heeft er in heel veel zelf gereden, maar hij heeft er ook genoeg weggegeven aan vrienden en soms zelfs aan onbekenden. De auto die hij vanaf het begin dat hij beroemd werd bij hem gehouden heeft is de roze Cadillac, die speciaal voor hem zo gespoten is. Het was Mrs Presley’s favoriet vandaar dat zij hem gekregen heeft. Elvis Presley en zijn Pink Cadillac horen toch wel echt bij elkaar.
Hierna Dani’s favoriet, de “Lisa Marie” de privéjet van Elvis. Ziet er leuk uit en had alle snufjes al die wij “gewone” mensen nu nog niet kunnen in een vliegtuig: tv kijken en je kon vanaf zijn jet heel de wereld bellen zou je daar behoefte aan hebben. Nog even in de kleine jet geweest, deze vloog altijd vooruit zodat het personeel en managers alles in gereedheid konden brengen voor wanneer de King arriveerde.
Hierna houden wij het voor gezien. We hebben het naar ons zin gehad in Memphis en we kunnen het afstrepen van onze Bucket List, maar we komen er niet meer terug. Het is geen mooie stad, je ziet dat er armoede heerst, het is slecht onderhouden, veel leegstand en verwaarloosde gebouwen. Indrukwekkend vonden we Motel Lorraine op Beale Street hebben we genoten van mooie auto’s en van goede muziek en ook nog eens lekker gegeten. Graceland was de kers op de taart.
Het is ondertussen al één uur geweest en we moeten nog eten. Even de Harley winkel in en dan gaan we toch echt eerst even eten en dan naar Little Rock. Little Rock is de hoofdstad van de Staat Arkansas. Bij het plannen van de rondreis zagen wij dat je van Memphis naar Dallas langs Little Rock moet rijden, het was dus al vrij snel besloten dat wij iets van Bill Clinton moesten opzoeken. Hij was de Gouverneur van Arkansas en had zijn kantoor in de State Capitol. We stellen de tomtom in op de State Capitol en die geeft aan dat we er iets voor vieren zullen aankomen. Als we even later in een file terechtkomen zien we onze minuten als ijs voor de zon smelten. Uiteindelijk geeft onze tomtom aan dat we er rond tien voor vijf zullen zijn. Hopen dan maar dat we in ieder geval een foto van de koepel kunnen maken. Het is gelukt hoor, bij binnenkomst werd ons wel gelijk medegedeeld dat we vijftien minuutjes hadden en dat we dus snel moesten zijn. 
Nou, en of we snel waren. Foto, toiletbezoek, rennen naar Gouverneurs kantoor, foto en naar buiten dat allemaal in twintig minuten. Het gebouw heeft een schitterende tuin we rijden er wat omheen en zien de “Liberty Bell” natuurlijk moet Car de auto weer stoppen zodat ik een foto kan maken van de Bel. Het wordt bijna een traditie deze vakantie, voor mij de koepel en de bel en voor Dani de Apple Store. In Little Rock hebben we niet gegoogled voor een Apple Store dus Daan zal terug moeten komen.
Bij de bel is ook een mooi monument van de negen van Little Rock. De Negen van Little Rock waren negen zwarte scholieren die in 1957 de eerste zwarte kinderen waren aan Little Rock Central High, een middelbare school in Little Rock. Dit was mogelijk geworden door de rechtszaak Brown vs. Board of Education, waardoor de rassenscheiding op openbare scholen werd afgeschaft. Het zuiden van de VS was altijd al gevoeliger geweest voor rassenkwesties en dat liet zich ook nu weer voelen. 
Gouverneur Faubus stuurde op 4 september de Nationale Garde om te verhinderen dat de kinderen naar school gingen. De kinderen zouden het nogmaals proberen op 23 september. Daarop stuurde president Eisenhower troepen en gaf hen de opdracht de kinderen te beschermen. Deze gingen, begeleid door racistische kreten van een woedende menigte, naar school. In 2000 werden zij voor hun moed beloond met de Gouden Medaille van het Congres. Om het monument heen liggen op de grond gedenkstenen met een tekst die door hen gezegd zijn over die 23ste september 1957. Zeer indrukwekkend ik heb van de teksten foto’s gemaakt, ik zal jullie deze teksten besparen behalve deze want die vond ik zelf wel een hele mooie. 
Hierna gaan we op zoek naar “la petite roche” (kleine steen) waarnaar Little Rock genoemd is. Het bevindt zich in Riverfront park, wanneer we aankomen bij Riverfront park moeten we betalen om het park te mogen bezoeken, de mannen vinden het onzin om te betalen om alleen maar een paar stenen te gaan zien. De auto wordt gekeerd en op naar het volgende adres: 816 Midland Street. Hier heeft de familie Clinton gewoond. Natuurlijk willen wij van dit huis een foto, we hebben alleen een probleem, we kunnen het niet vinden. Bij een van de huizen die geen nummer hebben zit een man op de veranda, Dani vraagt aan hem waar nummer 816 is? De man opent zijn beide armen en met beide wijsvingers wijst hij naar beneden. Duidelijk, gevonden. We vragen of we wat foto’s mogen maken en hij vindt het geen probleem, hij gaat zelfs naar binnen toe zodat hij niet op de foto’s staat. Super aardig van hem. We maken snel wat foto’s en gaan weer snel weg.
Het is rond zessen en we moeten nog twee uur rijden voordat we in Texarkana zijn, dit wordt onze overnachtingsplek, we hebben besloten dat we dat makkelijk halen en in Hope stoppen we en zoeken we een Starbucks of Mc Donald’s want daar weten we zeker dat we internet hebben en we moeten nog even op een hotel bieden. Het eerste bod wordt afgewezen maar bij het tweede bod hebben we prijs en slapen we in een Holiday Inn Express. Tomtom herkent het adres niet we gokken op een Holiday Inn bij Airport wanneer we het hotel bellen of zij wel bij Airport zitten, krijgen we te horen dat we verkeerd rijden. De receptionist kan ons echter geen goede aanwijzingen geven waar we wel heen moeten. We zien een Mac en bij de voordeur maken we weer gebruik van hun internet en zoeken een straat in de buurt van het adres van het hotel die de Tomtom wel herkend. Nu is het een stuk makkelijker te vinden, we rijden erheen checken in en nadat alle elektrische apparaten weer aan het infuus liggen en het blog weer geupload is kunnen de Blancos weer lekker uitrusten zonder in contact te komen met politie of rangers.
Cadarora 