13 juni 2013
Het was voor Car vannacht een heel zware nacht, hij had veel last van zijn maag waardoor hij niet heeft kunnen slapen. Natuurlijk slaap ik hierdoor ook vrij onrustig en ben ik regelmatig wakker om te vragen hoe het gaat. Hij heeft wat door het hotel rond gelopen. Om 10 uur haal ik dan toch echt iedereen uit bed en we maken ons klaar om naar Memphis te rijden. Dani rijdt, sorry Ro ik weet dat jij je nu benadeeld voelt, en ik schrijf het blog van gisteren en onze zieke laten we nog wat uurtjes slaap pakken op de achterbank.
Wanneer we bijna bij Memphis zijn wordt ook Car wakker en voelt zich gelukkig een stuk beter, we beslissen om eerst toeristje te gaan spelen en daarna pas in te checken bij het hotel.
Als eerst rijden wij naar het Civil Rights Museum. Tegenover het museum is het Lorraine Motel, op 4 april 1968 om 18.01 uur is Dr Martin Luther King Jr op het balkon voor kamernummer 306 neergeschoten. Het is echt heet buiten, rond de 100F, maar toen we langs het balkon liepen en de muziek speelde, Precious Lord, die Martin Luther King voor het laatst gehoord heeft, kreeg ik het wel even koud. Ze hebben hem nog wel zo snel mogelijk naar het ziekenhuis gebracht maar het heeft niet mogen baten, om 19.05 uur werd hij dood verklaard.
De krans hangt voor kamernummer 306
We lopen naar het museum, we maken in de hal van het museum wat foto’s van de tijdlijn die aangeeft wat de Afro-Amerikanen gedurende de laatste eeuwen allemaal hebben moeten meemaken. Natuurlijk zien we op deze tijdlijn ook Abraham Lincoln weer, hij heeft die eerste belangrijke stap gezet op de lange weg naar vrijheid en gelijkheid voor Zwart en Wit.
Vanaf het raam in het midden van de foto is Dr. M.L. King neergeschoten
We besluiten om niet het museum te bezoeken en naar Sun Studio te rijden. Wij hebben eigenlijk niet zoveel met de muziek uit de jaren ’50 en ’60, maar als je in Memphis bent vinden wij het wel leuk om dit stukje geschiedenis mee te pakken. We besluiten om de tour niet te doen. Sun Studio is een klein zaakje, maar zeer belangrijk voor de muziek geschiedenis. De belangrijkste gebeurtenis is toch wel dat Elvis Presley hier zijn plaat “That’s Alright, Mama” in 1954 heeft opgenomen. Binnen een jaar was hij een superster en was het Sun label bekend over de gehele wereld. Grote namen die hier hun platen hebben opgenomen zijn: Jerry Lee Lewis, Johnny Cash, Roy Orbison en B.B. King. Natuurlijk moeten wij ook een foto voor de deur bij Sun Studio hebben. Veel souvenirs aan die tijd hangen aan de muur, foto’s van alle grote namen. De tour wordt druk bezocht want het kleine winkeltje/cafeetje is afgeladen met mensen.
Rond half vier houden we het voor gezien en rijden naar Beale Street. We hebben daar een Starbucks, even iets drinken en zoals jullie misschien wel weten hebben zij gratis wifi en we willen Ro ook wel even op de hoogte brengen waar we nu weer uithangen. Rond kwart voor vijf nemen we afscheid van Ro en wandelen naar het Peabody hotel. We schrikken ons een hoedje als blijkt dat het Peabody Plaza helemaal verlaten en leeg is. Ik heb toch echt over de Peabody Ducks gelezen, ze komen om 11.00 uur met de lift naar beneden en om 17.00 uur gaan ze via de rode loper weer terug naar boven met de lift. Hoe kan het dan dat dit zo verwaarloosd is zelfs de liftschachten zijn leeg. Ik ren naar een bar die tegenover het Peabody Plaza is en de eigenaar verteld mij dat het op de ander hoek is.
We hebben nog maar vier minuten voordat het vijf uur is, we trekken een sprintje en komen netjes op tijd aan bij het hotel, nu moeten we nog wel een plekje vinden waar we de eenden ook nog eens kunnen zien. Het is druk in de lobby, natuurlijk is het druk als wij uit Nederland al naar deze eenden komen kijken….. Het is zo’n leuk gezicht. De begeleider tikt twee keer tegen de rand en ze klimmen op de rand, ze lopen het trapje af en zodra ze compleet zijn tikt de begeleider weer twee keer tegen de grond, de eenden klappen met hun vleugels en ze waggelen door naar de lift.
Ook Memphis heeft een Apple Store we rijden er naar toe, maken de gewenste foto en vertrekken naar het hotel. Na het inchecken en het installeren van onze spullen gaan Dani en Car even naar het zwembad om de GoPro onder water uit te proberen. Het water schijnt erg lekker te zijn maar het zwembad ligt nu net buiten de zon en dan wordt het toch wel snel frisjes met het briesje dat al heel de dag aanwezig is. Ik werk nog wat aan het blog en al vrij snel komen de mannen boven om zich aan te kleden en iets te gaan eten.
Aangezien we in Memphis zijn vinden we dat we moeten eten op Beale Street, ik stel voor om bij B.B. King te gaan eten. Het restaurant zit op Beale Street en als we geluk hebben is er ook live muziek. Zodra de auto geparkeerd staat begint de lol weer om het Amerikaanse volk. Ze zijn zo vriendelijk en ze kunnen alles zo leuk zeggen. We staan bij de parkeermeter om te betalen, de meter doet het wel maar de display doet het niet dus we kunnen niet zien wat we moeten doen. Een dame achter ons zegt dat zij het dan ook niet weet en ze loopt weg. Even later loopt deze vriendelijk dame een heel stuk naar ons terug om ons te vertellen dat er een stuk verderop een meter staat die het wel doet en dat we daar kunnen betalen. Wanneer wij dan eindelijk ook bij deze meter staan laat ze ons voorgaan omdat zij even moet bellen. Ze belt met een andere dame die in haar auto zit en ze schreeuwt naar haar: “wat zijn de drie nummers van mijn kenteken en hoe lang wil je blijven?” Het antwoord van de andere dame is waarschijnlijk weet ik niet en maakt niet uit. Waarop zij door die telefoon schreeuwt: “Stap uit de auto en kijk dan naar mijn kentekenplaat en ik moet weten hoe lang je wilt blijven want voor 1 uur is $5,– en tot 23.00 uur is $10,–.” Deze vriendelijke dame liep een heel stuk terug om ons te waarschuwen dat wij bij de andere paal konden betalen maar wat kon zij schreeuwen door haar telefoon zeg. Wij hebben wel verschrikkelijk gelachen om haar.
We lopen naar Beale Street en Car wordt helemaal in de watten gelegd, wat een mooie auto’s hebben we gezien. De Goldrush rally is bezig, niet dat wij weten wat de Goldrush rally is. Aangezien mijn dochter er niet bij is vond ik dat ik haar taak maar even moest overnemen en op onderzoek uit moest gaan. Er stappen twee geweldig grote heren heel moeilijk uit een mooie lage Lamborghini en ik ben gelijk maar op de grootste afgestapt. Hij heeft mij toen uitgelegd dat ze vanuit San Francisco zijn vertrokken en de eindstreep ligt in Chicago. Er stond voor miljoenen en miljoenen dollars aan auto’s hier op Beale Street. Hoe bedoel je op de juiste plek op het juiste moment, mooier kunnen we het niet krijgen, overal hoor je muziek uit de cafeetjes en restaurants en voor de deuren hiervan staan schitterende auto’s.
We eten bij B.B. King en we worden getrakteerd op leuke muziek die door een band gespeeld wordt en we genieten van de dansende mensen onder ons op de dansvloer. Na het eten slenteren we nog wat over Beale Street en rond tienen vinden we het dan toch echt tijd worden om naar bed te gaan. Natuurlijk veranderen we onderweg nog heel even van gedachte, we willen Graceland verlicht zien. Graceland ligt dichtbij het hotel, we hoeven er dus niet voor om te rijden. De foto’s zijn niet echt mooi geworden maar de oprijlaan en de gekleurde bomen vond ik eigenlijk wel leuk .
Het is nu echt bedtijd. Morgen hebben we een zware dag voor de boeg, we gaan nu toch echt even bijtanken.
Liefs,
Cadara
Cadarora 