Zaterdag 19 maart 2016

Om 04.00 uur is het afgelopen bij mij met de slaap, en om 05.00 uur geef ik het op. Ik ga in een hoekje zitten en begin met het blog van eergisteren te typen. Om 07.00 uur hoor ik een zacht geklop aan de deur, het is Dani, hij was al naar de Subway gegaan en had daar koekjes en jus d’orange gekocht. We besluiten naar de Starbucks te lopen en nemen onze kleine wekker op beentjes ook mee dan kunnen zijn ouders en opa nog even slapen.

We ontbijten en tegelijkertijd upload ik het blog, deel het op facebook en we lopen terug naar het hotel. Zodra iedereen klaar is stappen we in de auto om bij de Starbucks weer uit te stappen en te genieten van een ontbijtje.

Uitzicht Hotel Rio vanuit de lift

Onze eerste stop is Hotel Rio waar de durfallen onder ons de Voodoo Zipline zullen doen. Weer een kabelbaan, de stalen kabels hangen tussen twee hotels in, op grote hoogte. Car, Ro en Tiamo blijven beneden in het casino. Natuurlijk mag Tiamo niet te dicht bij de tafels komen, ons komt het een beetje overdreven over, maar ja, zoals bij alles, waar trek je de lijn. Car wordt dus weggestuurd bij de tafels met Tiamo.

We pakken de lift naar boven en binnen een vloek en een zucht zijn wij op de 51^ste verdieping. We zijn met z’n vijven, je gaat per paar naar de overkant, één van ons zal alleen moeten. Dani wilt samen met mij, Arie durft niet alleen dus hij gaat samen met Alv en Ang biedt zichzelf aan om alleen te gaan. Zodra Ang de stoelen ziet maakt hij zich wel zorgen, hij heeft natuurlijk hoogtevrees, maar wil de angst niet zijn leven laten beheersen, hij verlegt steeds zijn grenzen. Als eerst gaan Arie en Alv. Je stapt eerst op een soort weegschaal, logisch want ze moeten de stoel natuurlijk wel in balans houden. Ik heb echt geen idee hoe zij het nu ervaren hebben aangezien er van hun gezicht weinig af valt te lezen. Ang maakt zich druk, wat als hij flauw valt? Dan valt hij naar voren, hij maakt zich nu nog drukker. Dani en ik gaan. Dani vindt het toch wel heel erg spannend, ik wil alleen dat hij niet schreeuwt zoals hij in de achtbanen doet, wacht bij nader inzien, laten we dat maar wel doen. Uiteindelijk schreeuwen we niet en genieten wij van een schitterend uitzicht. Dani is wat meer onder de indruk want hij heeft toch wel een flinke kriebel in zijn onderbuik. Aan de overkant komen we bruusk tot stilstand, ik verschuif wat in mijn stoel en dat vind ik geen fijn gevoel, gelukkig zijn we wel boven op het dak van het andere gebouw. Nu weer terug en dit doen we achterstevoren, Dani vindt dit niets. Ik blijf genieten. Bungelend aan twee stalen kabels en ik ken geen angst, wat is dit een geweldig gevoel. Ang zou nog steeds alleen gaan, maar hij maakte zich nog steeds druk, wat er zou gebeuren als hij flauw zou vallen. Ik heb mezelf maar opgeofferd en gevraagd of ik met hem mee mocht vliegen. Samen stappen we in, ik houd hem beet, hij houdt mij beet, AND WE DID IT. Hij vloog over dat grote gapende gat waar we beneden mensen aan het zwembad zagen liggen. Ik had hem gewaarschuwd dat hij tijdens het remmen zich goed vast moest houden. Nu nog terug, hij vond dit minder leuk maar ik geloof wel dat hij ook wat gezien heeft. Geweldig, zo trots op hem, hij heeft het gewoon gedaan.

Ik word afgevoerd naar de slachtbank

Daar gaan Arie en Alv

Mijn tweede keer, wat een opoffering.

WE DID IT

Hierna rijden we naar het Hollywood Cars Museum  waar we natuurlijk een fotorolletje volschieten van alle beroemde auto’s die hier staan, we geven onszelf een half uur de tijd om hier rond te lopen. Alle oude bekenden komen voorbij, Starsky & Hutch, General Lee, KITT, The A-team, de DeLorean van Back to the future, ach kijk ook zelf maar…….

Deze slideshow vereist JavaScript.

Nu naar hotel New York want daar willen de mannen de achtbaan bedwingen. Car, Tiamo en ik gaan naar de Starbucks en op het terras genieten we van alles wat om ons heen gebeurd. Ro waagt een gokje. Nadat de jongens uit de achtbaan zijn wagen zij ook een gokje in het casino van Hotel New York. Na twee uur is het wel genoeg en wordt iedereen opgetrommeld. Volgende stops zijn The Coca Cola store en The M&M’s store. Natuurlijk kopen we wat en worden er veel foto’s gemaakt. Vooral de M&M winkel blijft zo leuk.

Achtbaan in Hotel New York

Coca cola en M &M

Alsof een engeltje op je tong pist.

Ons happy koppel

Bij het MGM hotel wordt er contact gelegd met Countdown Escape om een afspraak te maken. Wij gaan vanavond op zoek naar de code. We lopen weer door naar Hotel New York waar we onze auto oppikken bij de Valet Parking. Jullie denken natuurlijk van doe maar luxe, steeds lees ik dat ze Valet parkeren. We moeten wel, want wij kunnen door de hoogte van de bus bijna geen enkele parkeergarage in. Dit scheelt ons een hoop zoekwerk en het kost gemiddeld $ 5,–  per keer, dit is de tip die je aan de man/vrouw geeft die je auto weer ophaalt.

We rijden naar de Gold & Silver Pawn Shop, jullie wel bekend van de TV. Het oogt een stuk kleiner dan op TV. We slenteren een beetje langs de toonbanken en verbazen ons over sommige prijzen. Het is hier echt duur. We zien geen bekende gezichten en na een paar kodak momentjes gaan we weer verder.

We gaan nu naar Countdown Escape. Hier gaan we proberen uit een kamer te ontsnappen, door de kamer goed te onderzoeken en de hints juist uit te voeren kunnen wij achter de code van de deur komen. Wij willen natuurlijk wel tot de 40% behoren die uit deze kamer weten te ontsnappen. We worden opgesloten in een kamer. Deze kamer heeft twee deuren. De linkerdeur is de paniekdeur voor de claustrofoben onder ons, of gewoon omdat je naar het toilet moet. De rechterdeur heeft een cijferslot, wij moeten achter de code zien te komen. Er hangt een TV in de kamer en daar zien we de tijd wegtikken. Als gekken beginnen we alle laatjes te openen, al heel snel zegt iemand : “Etherdiscipline”, we liggen alweer in een deuk want we leken ook echt op de deelnemers van Wie is de Mol. Als kippen zonder kop rennen we door de kamer. We hadden Ellie Lust echt even nodig om weer tot onszelf te komen. We vinden vier kastelen, ieder een eigen kleur, 13 metalen balletjes met een magneetje aan de onderkant. Deze balletjes hebben ook de kleuren van de kastelen. Op 8 daarvan stonden getallen met graden. Deze graden verwezen naar de lengte- en breedtegraden op de vier kaarten. Drie van deze metalen ballen lagen in een labyrint met daarop plexiglas, we moesten dus eerst een schatkist met een code openen om daar de afstandsbediening uit te halen die je nodig had om het autootje te besturen zodat je de metalen ballen naar de opening kon brengen. Tiamo heeft een neus voor gevaarlijk spul dus hij had al vrij snel de batterijen gevonden die we nodig hadden om de afstandsbediening te besturen. Hij was trouwens ook de ontdekker van het labyrint. Hij klom op het podium en nam het kleed mee dus door hem hadden we door dat we de afstandsbediening voor de auto nodig hadden. De code van de schatkist hadden we vrij vlot te pakken. Met een blacklight lantaarn konden wij op bepaalde plekken van de kamer hints vinden. Alvie heeft de andere drie metalen ballen uit de bak gehaald, terwijl de rest met de graden bezig waren op de landkaarten. Had je de magneten goed geplaatst dan ging er een geheim kastje open. Hierin lag een brief, met die brief moet je de code kunnen ontcijferen. Wij hadden de deur open met nog maar 7 minuten en 15 seconden op de klok. Super leuk was dit, Ro en ik hebben zeker genoten, volgens mij de jongens ook. Ze kwamen in ieder geval zeer enthousiast naar buiten.

Nu snel naar de strip want in hotel Rio hebben we een bord zien staan dat vanavond tussen 20.00 en 21.00 uur de verlichting uitgaat met oog op Earth Hour. We komen net iets voor achten aan en vol spanning wachten we op het moment. De klok tikt de minuten weg maar we zien weinig veranderen aan de strip. Jammer, wij hadden het wel heel gaaf gevonden als Las Vegas daadwerkelijk mee had gedaan. We rijden naar Ceaser’s Palace waar wij bij de Cheesecake factory de verjaardagsmaaltijd van onze jarige job zullen nuttigen. We hebben weer een heerlijke maaltijd voorgeschoteld gekregen het duurt jammer genoeg alleen een beetje lang voordat Dani zijn cake met kaarsjes krijgt. Natuurlijk zingen we weer luidkeels “Happy Birthday to you…..” betalen de rekening en gaan weer op zoek naar onze auto. Het Bellagio ligt naast Ceasars Palace toch laten wij de auto ophalen om met de auto naar het Bellagio te rijden zodat Dani zijn verjaardag gokkend kan afsluiten. Alle hotels liggen naast elkaar maar de hotel complexen zijn zo groot dat je echt honderden meters moet afleggen om bij het volgende punt te komen.

Tiamo is in slaap gevallen dus Ro en Ang blijven in de auto en wij spreken af dat we een half uur later bij de ingang zullen zijn, niet wetend dat de laatste fonteinen show om 00.00 uur is. Het is not done om naar Las Vegas te komen en niet de fonteinen van het Bellagio te zien dansen. Alv en Arie horen dit echt te zien, maar eerst lopen we het casino binnen. Inleg op tafel is minimaal $ 15,–. We kiezen een tafel uit, natuurlijk moet Dani gelijk zijn legitimatie laten zien, de zaalchef kijkt op zijn horloge, feliciteert Dani en de croupier geeft hem zijn fiches. Dani begint met $30,– en om 23.45 uur eindigt hij met $ 130,–. We rennen door het hotel richting fonteinen, ik blijf achter bij de afgesproken plek zodat ik Ang en Ro kan opvangen. De jongens rennen door en genieten van een schitterend spektakel. De jongens zijn eerder terug dan dat Ang en Ro er zijn, op zaterdagavond is het dan ook een crime om op de Strip te rijden, Ang heeft er gewoon bijna een uur over gedaan om een rondje om het Bellagio te rijden.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Car en Alv laten we achter in het Bellagio, Alv wilt nog gokken en Car offert zichzelf op zodat Alvie niet alleen achter hoeft te blijven. Zij nemen later een taxi naar het hotel. Weer hebben wij optimaal gebruik gemaakt van de uren die in een dag zitten en veel gezien en gedaan. Ang, Tiamo, Ro en ik gaan naar bed. Arie en Dani gaan nog een gokje wagen beneden. De verjaardag van Dani zit er na 32 uur op.

Liefs,

Cadaroraanaltiar