Goedemorgen Luitjes, pak een kop koffie, relax even en lees dit verhaal. Ik weet nu al dat het nergens over gaat dus….. heb je iets beters te doen ga dat dan vooral doen want dit is zonde van je tijd. Oh je bent er zo een, nieuwsgierig naar wat er vandaag gaat gebeuren. Stop maar met lezen want er gaat niet zoveel gebeuren. Car en ik hadden quality time nodig, we zijn beide drukke mensen, dus je boekt een weekendje weg. In eerste instantie wilden we naar Giethoorn gaan maar we kwamen tot de conclusie dat dat te dichtbij was en we waarschijnlijk achtervolgd zouden worden door onze kinderen, aanhangkinderen, kleinkinderen, familie, vrienden, collega’s, kennissen en klanten. Neeeeeee, gaat hem niet worden, te dichtbij. Dubai it is.

We beginnen vandaag dus heel relaxt, geen kinderen, aanhangkinderen, kleinkinderen, familie, vrienden, collega’s, kennissen en klanten. Het biologisch klokje zegt om 11:00 uur plaatselijke tijd, ik neem aan dat je ondertussen gegoogled hebt en weet je nu hoe groot het tijdsverschil is met Nederland, dat we uitgeslapen zijn. Ja, ik weet het, zonde van je tijd, helemaal mee eens, ooit, nu niet, wij zijn op de vlucht voor onze kinderen, aanhangkinderen, kleinkinderen, familie, vrienden, collega’s, kennissen en klanten. Trouwens het was vannacht half vijf voordat ik het verhaal voor mijn kids en voor jou geschreven had, meer dan mijn kinderen en jij leest niemand dit kul verhaal. Dus….. mogen we tot elf uur slapen, ik dacht het ook.

Wij liggen dus nog heerlijk relaxt met een kop koffie in bed en wie probeert er tussen te komen liggen, Ro, ze blijft maar facetimen. Echt…… Ro, die navelstreng he, die is echt doorgeknipt door je vader 26 jaar geleden.

Hotelkamer is prima. Natuurlijk weer gewonnen via Priceline en voor de nieuwsgierigen onder jullie voeg ik wat foto’s toe. Geef toe, jullie hopen natuurlijk dat we terecht zijn gekomen in een bezemkast. Jongens, teleurstelling, het ziet er best wel aardig uit.

Het uitzicht is perfect zodra we thuis dat lelijke grijze gebouw dat ons uitzicht belemmerd hebben gefotoshopt, dan is het uitzicht best wel ok. Ik wilde persé een niet rokers kamer en toen zei de balie medewerker bijna verontschuldigend dat het dan de negende etage moest worden maar we klagen niet hoor, zodra onze ogen dicht zijn zien we toch niets.

De foto is niet wazig hoor, dit is net als thuis, gewoon smerige ramen, alleen hier hebben ze een excuus want ze leven in een grote zandbak.

We zijn echt slow starters en verlaten pas na 13:00 uur ons hotelkamer. Car heeft nog een of andere aflevering gekeken op zijn ipad, terwijl ik alle deo’s, lange rokken, zonnebrand crème, t-shirts met lange mouwen en natuurlijk verschillend schoeisel, verzameld heb.

Ik mag uiteraard niet mijn to do list vergeten dus die stop ik nog snel even in mijn tas, ja, jullie zien het goed, geen mooie Ramona lijst helemaal uitgewerkt in Word maar gewoon een vodje. Quality time jongens, quality time weten jullie nog wel, we gaan weinig doen alleen maar genieten van elkaar, de stad en het feit dat we niet gestoord kunnen worden door onze kinderen, aanhangkinderen, kleinkinderen, familie, vrienden, collega’s, kennissen en klanten.

Onze eerste stop wordt het Arabian Tea house, aangeraden door mijn collega. Onze Arabier staat ergens op stal en die wordt door een van de Staljongens tevoorschijn getoverd. Tip krijgt hij niet, wij zijn goed geïntrigeerd en zijn net zo cheap als de Hollanders. Het komt echt niet doordat we nog geen Dirhams hebben.

We komen, natuurlijk met wat omwentelingen, lees: door mij bewust de toeristische route genomen na drie kwartier aan op de plek van bestemming. Sorry hoor, ik ben een vrouw en wij schijnen geen kaart te kunnen lezen, het wordt extra moeilijk als die kaart tegen je praat. Ach het was maar een route van ongeveer 20 minuutjes dus zoveel hebben we niet omgereden. Quality time, quality time.

We rijden een rondje en logischerwijs parkeren wij onze Arabier voor de deur. Hoe krijgt hij het voor elkaar? Stel je voor het is een drukke weg, slechts 20 parkeerplekken en precies voordat wij aan komen rijden, rijdt een grijze auto weg die op een parkeerplek stond te wachten, hierna vertrekt gelijk een zwarte auto uit een parkeerplaats en trekt Car volop aan zijn teugels en staat ons Arabiertje mooi in een stal en mag hij even uitrusten. Zoals Car zo mooi zegt: “De een zijn dood is de ander zijn parkeerplek”

We hebben heerlijk ontbeten/geluncht en de sfeer is super. Zeker aan te raden. Jaaaaa, natuurlijk drink ik gewoon koffie bij mijn eten, dit keer geen Caramel want ik eet geen suiker. De gegrilde kaas is heerlijk, de salade super maar veel te veel en de lam koteletjes smaken niet echt naar lam maar naar heerlijk gegrilde stukjes vlees. Marco waar moeten wij morgen ontbijten?

We pikken onze trouwe Arabier op en rijden naar een of andere textiel souk, ik maak een beginnersfout en ik word gelijk een winkeltje binnen getrokken. Nee, Ro, mijn $50,– heb ik nog steeds in mijn zak. Ik heb alles afgeslagen en niets gekocht. Helemaal trots op mezelf.

We slaan alle verkopers, alsof het muggen zijn, van ons af. Kom je een weekendje naar Dubai neem een vliegenmepper mee, is veel effectiever. Gelukkig verkopen ze niet alleen textiel maar ook echte Rolex, LV, Prada’s enz. enz., jammer genoeg heeft Car gisteren een zonnebril gekocht dus hij zorgt er wel voor dat ik nergens mijn credit card kan trekken.

We wandelen door naar het water en we stoppen bij een terrasje het is alweer tijd voor een drankje, een cola voor mijn mannetje, zijn eerste echte Coca Cola en voor mij een mocktail. Gelukkig zit er geen suiker in, alleen maar “fruit”, citroensap, appelsap en sinaasappelsap, geen limonade nee gewoon “fruit”. Ik neem aan dat jullie nu wel weten dat ik geen suiker eet of drink. Er zit een allerliefste dame naast ons die zeer vrouwelijk haar benen bij elkaar houdt zodat wij niet kunnen zien dat haar slip rood is, sorry hoor maar hier moet ik natuurlijk een foto van hebben. Hahahahahaha, nu verwachten jullie natuurlijk dat ik die foto plaats nou dat doe ik dus niet. We genieten hier heerlijk van ons drankje en van het windje dat zachtjes door onze haarlokken waait, oke, oke, dat weet hij heus wel, hoef je niet hardop te zeggen.

Hierna wandelen we naar de Grande Mosque maar ik vind er niets aan. Onderweg komen we een bord tegen die zeker vastgelegd moet worden op de gevoelige plaat. Deze zaak moet van een gallego zijn. Al snel zijn we klaar met al die stoffen winkels en lopen we terug naar ons paard. LWe rijden naar het noorden langs het water en rijden zo langs de Wereld Eilanden naar de Burj Al Arab en vandaar door naar de Jumeirah Palm. Per ongeluk komen wij een zeemeermin tegen, al snel staat ons arabiertje op stal en drinkt Car een cold hot Chocolate en ik mijn koffie met caramel. Oh ja, dat vergeet ik bijna te vertellen jongens, luister dan, we zien ongeveer tien bussen vertrekken met allemaal Pakistaanse/Hindoestaanse arbeiders. Waar zullen ze heen gaan? Het lijken net van die Amerikaanse gevangenis bussen en je ziet alleen maar kleine hoofden boven het raampje tevoorschijn komen, echt naar of zielig om te zien. Ik weet niet zo goed hoe ik het moet omschrijven.

We blijven naar het noorden rijden en voordat we het doorhebben is het donker. De Moskee roept het volk weer naar zich toe voor het avond gebed.

We stoppen nog even voor een foto stop bij de Burj Al Arab die mooi verlicht is in de lievelingskleur van mijn kleinzoon.

Onderweg zien we een Krispy Kreme waar wij alvast ons ontbijt voor morgen kopen. Ik heb die daar uitgekozen, zonder suiker, ja die, ja daar, precies je wijst de goede aan. Na Jumeirah Palm gaan we toch echt richting hotel, ik zet de pratende landkaart weer aan en tot mijn verbazing stuurt zij ons verder naar Abu Dhabi, we missen een afslag en moeten opnieuw de auto keren. We vervolgen weer haar route en na ongeveer twintig minuten rond gereden te hebben zegt deze pratende kaart dat we onze bestemming hebben bereikt. Hoe bedoel je. Is het Carlton in de loop van de dag verplaatst? We zijn midden op de autosnelwegggg en we zien nergens ons hotel. Oke, en nu? Wat ik ook doe, de bestemming blijft liggen op de middelste rijstrook van een vijf rijstroken brede autosnelweg. Ik heb nog een ander klein probleem. Iedere keer dat we een verkeerslicht op rood hebben of dat we stil moeten staan omdat er file is, valt Pluto in slaap.

Oh God, wat heb ik gelachen. Uiteindelijk heb ik het probleem opgelost door mijn Visit a City App te gebruiken. We hoeven maar 24 km terug te rijden. Kids, ik moest aan Las Vegas denken, op zoek naar een hotel dichtbij een willekeurig kruispunt. Waarom overkomt mij altijd dit soort dingen?

Pluto, geen groot probleem hoor, iedere keer dat hij snurkte praatte ik tegen hem, probleem opgelost. ik kon het niet laten Ro, ik weet het, wil je de Burj Khalifa zonder ons zien dan kun je het googlen, maar…… ik heb geen excuus, deze copyright is van mij, klaar. Om de hoek van ons hotel is een Johnny Rocket daar hebben we een hamburger gegeten. Om 22:00 uur zijn we op de kamer en schrijf ik mijn memoires aan deze reusachtige leuke dag waarin we niets gedaan hebben alleen maar van elkaar genoten.

Kids doe morgen geen dingen die ik ook niet zou doen.

We houden van jullie en tot morgen.

Papa en mama

p.s. Het weer, niet dat het mij wat boeit, wie mij kent weet dat ik niet geloof in de mensen die het weer voorspellen, de Arabische mijnheer op tv voorspelde zonnig weer de komende dagen. Het zal wel. Ik houd jullie op de hoogte of ze het hier wel kunnen voorspellen.