14 juli 2011 Yosemite NP

← Vorige Volgende →

Dag 14 Juli 2011

Yosemite National Park

 Zonsopkomst             05.45 uur

Zonsondergang        20.21 uur

 Allereerst wil ik Bego vanaf deze plek een hele fijne verjaardag toewensen. Ik hoop dat dit jaar al je wensen in vervulling gaan. Gos jou wil ik ook feliciteren met de nationale feestdag van jou favoriete land.

Vandaag zijn wij heel de dag in Yosemite National Park. Ik had voor vandaag een permit kunnen kopen voor de Half Dome. Na Angel’s Landing had ik dit makkelijk gekund. De Half Dome torent 1200 meter vanaf de bodem van de vallei de lucht in. Er mogen per dag maar 400 mensen de Half Dome beklimmen. Je moet ongeveer 12 uur voor deze klim uittrekken. Dit had ik makkelijk kunnen doen, maar ik had geen jarige die ik het cadeau zou kunnen geven. Alleen lopen is zo ongezellig. Dus hebben wij dit maar niet gedaan.

 Iedereen, behalve ik, heeft verschrikkelijk geslapen. Ze hebben het erg koud gehad en hoorden allerlei geluiden. Zij zijn ’s nachts vaak wakker geworden. Volgens mij hebben ze gewoon heel de nacht liggen luisteren of ze geen beren hoorden. De sfeer is bij het wakker worden niet echt optimaal. Nadat ze ontdooid zijn beginnen toch weer de eerste glimlachjes tevoorschijn te komen.

We besluiten om de auto te pakken en niet met de gratis shuttle bus het park te verkennen. Ik wil namelijk vandaag Glacier Point bereiken en daar gaat de shuttle bus niet naar toe. Onze eerste stop is voor een fotomodel die wij lekker langs de catwalk zien grazen. Wij vermoeden dat de dieren ook hier een beetje camera gek zijn, want het lijkt soms echt alsof ze poseren. 

 

Onze tweede stop wordt bij de Yosemite Falls. Car vindt, zoals gewoonlijk, pal bij het begin van het wandelpad een parkeerplek. Wij lopen naar de lower Yosemite Falls. Het is nog steeds niet al te warm, zodat wij dus weinig zin hebben om er al te dichtbij te komen, je wordt er echt wel nat. Op een veilige afstand nemen wij wat foto’s en genieten van het neerstortende water. Het vallende water produceert een enorm geluid en hierna hoor je het zo de rivier in stromen. 

We vervolgen onze weg en stoppen bij Tunnel View. Dit is een uitzichtpunt net voordat je een tunnel in rijdt. Hier heb je een schitterend uitzicht op de vallei. Aan de rechterzijde zie je heel mooi El Capitan en tegenover hem staan heel trots The Three Brothers. In de verte in het midden zie je Half Dome. Wat is dit een schitterend gezicht.

 We vervolgen onze weg naar Glacier Point. De weg is vooral voor Ro een martelgang. Het is de ene haarspeldbocht na de andere, we blijven maar klimmen en je ziet aan je rechterzijde heel vaak de diepte. Over het algemeen hebben ze op deze weg niet echt van vangrails gehoord. Haar angst was niet ongegrond, het waren vaak scherpe dalende bochten, je remmen zouden het in bepaalde bochten niet doen en dan aan de buitenkant van de weg rijden. Het was echt wel eng. Het was wel de moeite waard, vanaf hier hadden we een mooi uitzicht op Curry Village, waar ons tentje staat. Ro had het zo gehad met hoogtes dat zij ergens op een muurtje is gaan zitten en zich daar niet meer bewogen heeft.

Hierna zijn we weer terug gegaan richting Curry Village en hebben daar besloten dat Car en ik een wandeling zouden maken naar Mirror Lake en dat Ang en de kinderen in het kamp zouden blijven. Wij hebben hier wel de shuttle bus gepakt. De chauffeuse was een vriendelijke dame op leeftijd. We kwamen bij een kruispunt waar op de kruisende weg naar links een file stond. Wij hebben hier netjes 10 minuten stil gestaan. Er stapten wat mensen uit omdat zij het wel gezien hadden. Hierop gebruikte zij haar portofoon en vertelde haar collega, dat zij ongeveer 14 passagiers heeft laten uitstappen omdat er links file stond waardoor zij niet naar rechts kon. Ik heb toen gevraagd aan de dame of ze wilde dat ik het verkeer voor haar zou stilleggen. Dit wilde zij maar al te graag.

 Wij hebben lekker twee uurtjes rondgewandeld. Wij hebben bij het meer wat foto’s gemaakt en even genoten. Een groep van ongeveer 12 meiden waren ons onderweg gepasseerd en waren ook hier bij het meer. Zij wilden hier het meer oversteken, uiteindelijk is het drie meiden ook gelukt. De andere meiden draaiden zich om en gingen via hetzelfde pad weer terug. Wij zijn nog een stuk doorgewandeld, want wij wilden eigenlijk om het meer heen lopen en dan via de overkant terug naar de bus. Wij kwamen bij een afzetting dat ons aangeraden werd om niet verder te gaan aangezien het pad slecht begaanbaar was door gevallen stenen. Zo gingen ook wij weer via hetzelfde pad terug.

Bij aankomst bij het dorp waren de kids spelletjes aan het spelen en waren zij een beetje teleurgesteld omdat het internet het niet deed. Hierna hebben wij de auto gepakt en zijn we weer bij Yosemite Lodge in de food court gaan eten. In Curry Village kun je ook wel eten, maar bij het buffet was er niets dat Ro en mij zou kunnen plezieren en bij de Pizzatent stond een rij van hier tot Tokio, zeker drie kwartier wachten. Aangezien we gisteren wel lekker gegeten hebben bij Yosemite Lodge, rijden wij daar weer naar toe.

Op de terugweg kwamen wij een wasbeertje tegen, die ik geprobeerd heb op de gevoelige plaat vast te leggen, je ziet hem wel, maar het is niet echt een geweldige foto. Het is de enige foto dus die moet zeker in ons plakboek.

We hebben nog even in de lounge gezeten en zijn toen om 22.00 uur richting tent gegaan en gingen weer een koude nacht tegemoet.

Liefs

Cadaroraan
← Vorige Volgende →