Onze laatste dag in de Verenigde Arabische Emiraten. Ook voor vandaag staat er niets op de planning. Na lang wikken en wegen besluiten we toch maar om ons bed uit te komen en ons plan van gisteravond uit te voeren. We laten Dubai achter ons en rijden naar Abu Dhabi. Onze eerste stop is natuurlijk……………. de Starbucks, hahahaha, jullie dachten zeker dat ik nu al voor reisleidster zou gaan spelen, echt niet, eerst koffie dan de rest.

Onderweg zien we een route 66 bord, natuurlijk zijn de twee zessen veranderd voor de E11. We proberen er te komen maar hier is het niet echt van; waar een afrit is, is een oprit dus we geven het uiteindelijk op en rijden door naar Abu Dhabi. Deze Camaro naderde ons met gepaste snelheid, aangezien het mij niet lukte om zijn ogen gelijk vast te leggen. Hebben wij onze auto even op zijn staart moeten trappen om hem in te halen. Ja, jullie hebben het goed gelezen, vandaag hebben we ons Arabier ingeruild voor een auto. Je kunt niet van ons verwachten dat wij met één PK naar Abu Dhabi galopperen, het is ruim 120 km, we zijn toch niet gek. Maar even terug komend op de Camaro vinden jullie zijn snake eyes ook niet gaaf?Bij Ferrari World hebben we onze echte eerste stop. We maken hier verschillende foto’s en luisteren naar het geschreeuw van de mensen in de achtbaan, dit schijnt de snelste achtbaan van de wereld te zijn. Wie kent het filmpje niet van Alonso en Massa. Wij hebben zelf ook meerdere opnames gemaakt voor Daan, onze achtbaan verslaafde, deze achtbaan hoort wel op je te do list, Dani het vliegticket betaal je zelf, entreekaartjes voor Ferrari World krijg je van ons, mocht je ooit willen gaan.

We zijn niet alleen hierheen gereden om naar een achtbaan te kijken. Naast Ferrari World is namelijk het Yas Marina circuit, we kunnen niet echt veel zien en we hebben eigenlijk ook weinig met dit circuit. Waar we nog wel even voor uit de auto stappen is voor de volgende foto, speciaal voor jou Jeanet, met dubbel N en dubbel T.

We beginnen trek te krijgen dus we stellen onze landkaart in op TgiF, toch wel een van onze favoriete Amerikaanse ketens. De Jack Daniel’s back ribs kunnen we toch niet overslaan. We rijden naar het Mushrif Mall waar wij de TgiF vinden op de tweede verdieping. We kunnen gelijk aan tafel en jongens, jongens wat waren ze weer goed. Is het niet raar dat ik de lekkerste spareribs met alcohol in een islamitisch land heb gegeten? Het vlees viel echt van het bot af. Op de kaart staan ze niet als Jack Daniel’s maar als bbq sauce, een beetje verwarrend maar wel logisch met oog op het alcohol gehalte. Vane, we hebben een of ander boekje gekocht waardoor je allerlei kortingen krijgt, niet vergeten mee te nemen, in de Dubai Mall heb je ook een TgiF.

Nadat onze buikjes goed gevuld zijn is het tijd om naar de Grande Mosque van Abu Dhabi te rijden, oftewel Sheikh Zayed Mosque. Tuurlijk, ze leven dan wel in 1439 maar ze hebben echt we een website, wat dachten jullie dan. Waar het bij andere moskeeën verboden is om als niet gelovigen naar binnen te gaan, zijn we hier wel welkom. Dit is onze kans om een moskee te bezoeken. Ik ben goed voorbereid hierheen gekomen, bij Rosa een lange rok geleend, woensdagochtend bij Demi nog een lange jurk opgehaald, een vest en een trui bij me, met lange mouwen. Bij de auto trek ik de lange jurk over mijn korte broek en t-shirt, nee toch maar niet de jurk. Het wordt de lange rok met het zwart shirtje met lange mouwen. Mijn oranje t-shirt heb ik onder mijn shirtje nog aan, klaar ben ik. Goed voorbereid en geïntegreerd. Oh, wacht even terug naar de auto, mijn hoofddoek vergeet ik. Zoooo helemaal klaar. Door de vrouwendeur loop ik naar binnen en gaat mijn telefoon door het scanapparaat.

Word ik toch niet goed genoeg bevonden en moet ik een abaya van de moskee aan. Ja, Mel, je had gelijk er zijn genoeg abayas hier om uit te lenen. Mijn mouwen van mijn shirt zijn te strak. Oke, geen probleem, een ding is zeker, ik zal het niet koud hebben. Voordat we de moskee betreden moeten wij onze schoenen uit doen en laten wij ze achter in speciaal daarvoor gemaakte open kasten. Schijnbaar worden er niet veel schoenen vermist.

Drie keer per dag is er een toer met gids, de laatste om vijf uur, laat het nu 16:45 uur zijn, wij zijn dus mooi op tijd. We lopen richting de binnenplaats die omgeven is door heel veel pilaren en koepels en wachten tot het tijd is voor de toer. Onze gids heet Abdulrhman en geeft ons veel informatie die jullie zelf kunnen lezen op Visit Abu Dhabi. Scheelt mij weer heel veel typen. Hieronder enkele foto’s voor een impressie. De werkelijkheid is vele malen mooier dan de foto’s, het wilde niet lukken om de intensiteit van de kleuren mooi op de gevoelige plaat te krijgen.

Ben je hier en heb je geen tijd voor de toer, ga dan op de binnenplaats met je blote voeten op het witte marmer staan en op het gekleurde marmer. Voel het verschil. Wat was dit weer een geweldige ervaring. We hebben dit bezocht dus uiteraard mag dan een magneet niet ontbreken. We kopen wat te drinken en wauwww wat staat er naast de kassa op ons te wachten.

Weet ik niet. Dat vroeg je toch, hoe hij smaakte? Hoe vaak moet ik nu nog zeggen dat ik geen suiker eet. Hij zag er in ieder geval heerlijk uit.

Hierna stel ik mijn landkaart in op de Harley Davidson store, er mag geen T-shirt ontbreken van Abu Dhabi. We rijden langs een benzinestation en maken even een pitstop om ons autootje te voorzien van wat vocht. Dit nekt ons, het tempo is hier veel lager en voordat wij hier weer wegrijden, zijn we tien minuten verder. Bij aankomst blijkt de winkel net gesloten te zijn. We balen hier echt van. Er komt een medewerker de hoek om en hij zegt dat ze gesloten zijn. Duhhhuuu dat hadden wij nog niet door, maar, hij zegt er ook gelijk achteraan dat er nog mensen om de hoek aan het werk zijn en dat we daar even moeten vragen of we naar binnen mogen. Zo gezegd, zo gedaan. Vijf minuten later staan we weer buiten met de gewenste T-shirts. We besluiten dat we niet meer naar de Etihad Towers gaan en naar de Emirates Palace, dit doen we wel tijdens een stopover naar……… ja, dat weten we nog niet.

Nu koffie, op de route naar Dubai is een Starbucks, mijn cafeïne gehalte is op een heel laag pitje dus die moeten we even aanvullen. Hierna rijden we door naar Dubai en gaan we op zoek naar exit 403. Dat was de uitrit van dat route 66 bord dat geen route 66 is maar E11. Wat er is geen idee maar het zag er zo Amerikaans uit.

Na exit 403 van Abu Dhabi naar Dubai op de E11 zie je staan Last Exit neem deze afslag. Eet iets, drink iets, laat eventueel je kinderen even spelen of speel zelf, er staan flipperkasten en voetbaltafels, heb ik je nog niet overtuigd om te stoppen. Nu stop je zeker, waag een dansje met je lief bij de jukebox op de jaren zestig muziek die door deze speelhal galmt. Hierna moet je werkelijk even je blaas gaan ledigen, ohhhh, je hoeft niet, ik zeg toch dat je moet gaan. Dit was zo leukkkkk. Keuze genoeg uit allerlei foodtrucks, natuurlijk bestel je lui vanuit je auto maar parkeer hier zeker even de auto en geniet van je maaltijd en van de rest om je heen. Helemaal enthousiast en blij werd ik hiervan.

Ik kan dit niet zo goed vertellen dus ik laat de foto’s hun werk doen.

De dag zit er weer op en we rijden het laatste stuk naar Dubai in een razend tempo. Op de kamer worden de koffers ingepakt, wordt mijn verhaal geschreven en kijkt Car een film op de Ipad, het is jammer genoeg niet gelukt om ergens MotoGP te kijken. Van Ziggo en KPN mochten we niet kijken, op de Arabische TV werd het niet uitgezonden en in een sport café stond het niet op.

Zo komt er een eind aan een geweldig leuk lang weekend van quality time zonder: kinderen, aanhangkinderen, kleinkinderen, familie, vrienden, collega’s, kennissen en klanten. Morgen reisdag en overmorgen weer terug naar het mooie leven dat we leiden met jullie allemaal.

Alvast bedankt allemaal voor het lezen van deze onzin en voor al jullie leuke reacties.

Liefs,

Papa en mama

P.S. Ook hier kunnen ze het weer niet voorspellen. We hebben geen druppel regen gezien. Of het moet in Dubai geregend hebben terwijl wij in Abu Dhabi zaten. Ach, lekker belangrijk.