Cadarora

Donderdag 19 oktober 2016

15 km

Ro had medelijden met Alv en vond het wel een strak plan om ook maar even ziek te worden. Vandaag hebben we dus ook niets gedaan. Car heeft met Tiamo gespeeld in het zwembad, we hebben siësta geslapen en gewoon gerelaxt met laptop op schoot. Rond vijf uur vindt Ro het wel genoeg geweest het op bed liggen. Wat ga je doen na een dag op bed liggen, ja, jullie raden het al, shoppen.

Bij Winkelcentrum nummer 1 vinden we niets leuks, bij Tommy kijken we voor de tas van Dani, ook hier hebben ze hem niet. Bij Tommy uiteindelijk niets gekocht want Ro had een klein akkefietje met de mijnheer van de kleedkamer, blijkbaar mag je niet geholpen worden met het sluiten van je rits bij het passen van een jurk. Dit winkelcentrum is niet echt leuk dus we gaan richting Outlet.

Bij de Adidas worden de bestelde tassen gekocht. Al snel ben ik er weer klaar mee en worden Tiamo en ik afgezet bij het hotel, terwijl de andere drie voor het eten gaan zorgen, die wij in onze suite verorberen. Ik kijk nog even naar Grey’s en kort daarna lig ik al snel te slapen. Car gaat weer op zoek naar de straatracers. Wat gisteravond niet is gelukt, lukt vanavond wel. Ze hebben niet geracet maar wel ervaringen gedeeld.

Liefs

Catirora-alv

Woensdag 19 oktober 2016

10 km

Gisteren hebben we niet veel gedaan maar vandaag overtreffen we ons zelf. Alv heeft een zware nacht achter de rug. Iets wat hij gisteren gegeten heeft is niet goed gevallen en hij is heel de nacht misselijk geweest.

Opa gaat zwemmen met Tiamo. Ik doe twee wasjes en plaats het blog. Ro die zoekt de route uit die we vandaag willen gaan doen. Alv wordt eigenlijk steeds zieker dus de route van Ro doen we morgen. Aangezien wij ons heel snel aanpassen aan de situatie, gaat bij ons al snel de knop op ruststand. De een slaapt, de ander ligt aan het zwembad en zo komen we heel relaxt de dag door.

Om half vijf is Alv zo stoer dat hij zijn kamer uitkomt en met ons mee wilt naar de Florida Mall. Ja jullie lezen het goed, weer shoppen. Ro heeft nog geen Abercrombie winkel gezien en wilt toch echt even een stel broeken kopen. Ik heb de opdracht gekregen om een lipliner te kopen van Mac maar tot nu toe geen geluk en ook Dani’s Tommy tas wil tot nu toe nog niet echt lukken. We moeten ook echt even langs een zaak waar we een paar spenen kunnen kopen aangezien ons knulletje zijn spenen is kwijtgeraakt. Vannacht heeft hij dus ook noodgedwongen zonder speen geslapen.

Van opa een lekker chocolade ijsje gekregen.

Alv wordt toch weer steeds zieker en al snel rijden we naar ons hotel terug en droppen hem. Wij rijden naar de Publix waar we een gebraden kippetje kopen en wat aardappeltjes. We eten op de kamer en bereiden ons voor op het laatste debat van Hillary en Trump.

Na het debat gaat Car op zoek naar de straatracers van Orlando. Ze schijnen zich te verzamelen bij Orange Blossom Trail (OBT). Zo komt er een einde aan een ontspannen dag voor ons en een misselijkmakende dag voor Alv.

Liefs

Catirora-alv

Maandag 17 oktober 2016

183 km

We beginnen weer rustig aan, Car haalt donutsen en chocolademelk bij de Dunkin Donuts, ik plaats het blog online en de kinderen gaan naar het strand. Tiamo heeft niet echt zin in het water wat natuurlijk heel vreemd is voor onze kleine waterrat. Zou hij dan toch een beetje ziekjes worden? Om 11.00 uur nemen we afscheid van het uitzicht. We rijden naar de Publix want de pampers zijn op en we willen gelijk even wat extra geld pinnen. Pin je bij een gewoon pinapparaat dan mag je meestal maar maximaal $ 200,– pinnen en kost dit je gemiddeld $ 3,–, plus ook nog eens kosten van je Nederlandse bank. Wij raden jullie dus ook aan om boodschappen te doen en dan cash back te vragen. Dit kost niets. Wij zijn low-budget op vakantie dus ook hier besparen wij op. Bij de Publix krijg je maximaal $50,- mee. Bij de Winn Dixie kregen we $ 100,- cash back.

Oke, nu weer terug naar onze belevenissen. Vandaag staat St Agustine op de planning. In 2008 zijn we hier niet geweest omdat we toen ook heel de westkust gedaan hebben. De westkust gaan we dit jaar hoogst waarschijnlijk helemaal links laten liggen, of rechts, het is maar hoe je naar de kaart kijkt. We waren dat jaar ook een paar dagen in New York geweest en je moet dan keuzes maken, je kunt niet heel Florida in 10 dagen proppen dus hebben we toen St. Agustine overgeslagen.

Natuurlijk zie je overal bordjes met Trump en Hillary, nu kun je goed merken dat de regio van Daytona volop Republikeins is, want we zien veel, maar dan ook veel meer Trump bordjes dan Hillary.

We hebben geen haast dus we rijden via de kust naar St Agustine en niet via de I95. Onderweg komen we heel veel schade van Orkaan Matthew tegen. Je kunt hier goed zien dat hier eroverheen is geraasd, veel meer dan in het zuiden van Florida. Hieronder zien jullie wat foto’s van de schade.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Na een leuke rit langs de Oceaan komen we aan in St. Agustine. Dit stadje in de noodoosthoek van Florida heeft meer geschiedenis dan de meeste plaatsen in Amerika. Koning Felipe II van Spanje, stuurt Admiraal Pedro Menendez de Aviles naar de Nieuwe Wereld. Hij moet daar nieuw territorium veroveren en koloniseren. Op 28 augustus 1565, de feestdag van St Agustine, komt hij hier aan land en vestigde hiermee het oudste stadje in de VS gecreëerd door Europeanen. Dit is toch 55 jaar voordat de Pilgrims in New England aan land kwamen en 42 jaar voordat de Engelsen in Jamestown aan land kwamen. Oké, genoeg geschiedenis. We rijden als eerst naar el Castillo de San Marcos. Ik koop hier gelijk een National Parken pas, voor $ 80,– kunnen we nu een jaar lang National Parken bezoeken. Deze reis zullen wij er geen meer bezoeken maar entree kost ons sowieso $10,– per persoon en in april/mei kom ik met mijn vriendinnen toch weer naar de States, bezoeken wij dan nog een National Park dan hebben we de pas er al uit. Voor Tiamo vragen we een boekje zodat hij zijn eerste Ranger badge krijgt in zijn eerste National Park. Ro en ik vullen fanatiek het boekje in.

Deze slideshow vereist JavaScript.

El Castillo de San Marcos werd gebouwd in 1672 om de piraten en andere aanvallen van buitenaf tegen te houden. De rangers vertellen honderduit over de geschiedenis van het fort. Na ruim een uur hebben we het hier wel gezien en rijden we richting het oude historische centrum. We parkeren de auto op Spanish Street en slenteren rustig al etend van ons $6,– ijsje, door de hoofdstraat van het oude St. Agustine. Ik moet wel zeggen dat dit ijsje in mijn top drie staat. Ze hebben alle drie de eigenschap dat ze wat duurder zijn maar dan heb je ook wel wat.

We lopen richting basiliek want ik wil nog steeds een kaarsje aansteken maar ook hier wordt vanaf 17.00 uur gerust. We slenteren weer rustig terug en hebben dan toch weer even een shitmomentje. Tiamo mag onverwachts weer even met water spelen wat hij totaal niet erg vindt. Hierna lopen we nog even naar het oudste houten schooltje van de USA en we vinden het alweer tijd worden om rechtsomkeer te maken en de auto op te zoeken.

Deze slideshow vereist JavaScript.

We gaan op zoek naar een McDonald’s of een Starbucks, want we moeten voor vanavond nog een hotel boeken. We besluiten om toch al een stukje richting Orlando te rijden aangezien we morgen naar Orlando willen rijden. We boeken een kamer in Daytona en rijden nu wel via de I95 naar het zuiden toe. Na het inchecken liggen Ro en Tiamo alweer snel in het water. We hebben het over half negen ’s avonds op 17 oktober en mijn dochter en kleinzoon liggen gewoon in een buitenzwembad in het water. Wat kan het leven toch mooi en simpel zijn. Even later ligt opa ook nog ruim een uur in het water te relaxen van een relaxte dag.

Liefs

Catirora-alv

Zondag 16 oktober 2016

250 km

Om 09.00 uur zitten we aan het ontbijt en hierna draai ik nog een was. Een wasje draaien is normaal gesproken een uurtje, niet vandaag Big Momma vond het namelijk nodig om twee wasmachines bezet te hebben. Volgens mij is ze hierna gewoon weer in slaap gevallen. Aangezien het in de States not done is om aan de was van een ander te zitten heb ik zeker 15 a 20 minuten gewacht totdat Big Momma zou komen. Ik heb haar niet gezien want op een gegeven moment waren wij, lees: Car en Alv, er klaar mee en hebben zij haar was in de droger gegooid. Consequentie voor mij, de was is wel gewassen maar niet gedroogd, want Big Momma had nu allebei de wasdrogers bezet.

Ro en Tiamo trekken hun zwemkleding aan en genieten nog even van een ochtendbad. Tiamo, afgezien van wat losse woordjes, praat hij nog niet, maar hij weet alles zo duidelijk te maken. Hij pakt opa beet bij zijn been, duwt opa richting zwembad, pakt opa’s hand en laat hem bukken om het water in te gaan. Natuurlijk begrijpt opa hem dondersgoed en al snel ligt opa ook in het zwembad. Wat is het leven toch mooi.

Om 11.00 uur checken we uit, Tom wordt ingesteld op Daytona Beach, want dat is vandaag ons eindpunt. Vandaag is de laatste dag van het biketoberfest, hopelijk zien we een paar leuke motoren. Om 14.00 uur komen we aan in Daytona Beach. Onze eerste stop is de Publix. Op de parkeerplaats zien we de ideale auto voor Marit.  De auto is zacht parelmoer roze, schitterend. Natuurlijk is het niet zo opvallend als wat je nu hebt, maar het is zo’n chique kleur dat het net gaat lijken of je een dame bent. 

Tiamo en Car zijn op de luie toer maar het toppunt bereiken we iets later wanneer ook Ro in Tiamo’s winkelwagen klautert. We kopen vers brood en rijden naar ons hotel, na het inchecken eten we een broodje op de kamer.

Alv en Car gaan op zoek naar de motoren, Ro, Tiamo en ik gaan naar het zwembad. Natuurlijk wordt de tijd optimaal gebruikt, want tijdens het spelen met het water wordt er een was gewassen en de was van vanochtend gedroogd. Het zwembad ligt op dit tijdstip in de schaduw dus voelt een beetje koud aan. We besluiten om naar de oceaan te lopen. De golven zijn wild maar wat hebben wij een lol, Tiamo vindt het geweldig, we springen over de golven. Hierna gaan Tiamo en Ro nog even het bubbelbad in. In Daytona is de schade van orkaan Matthew goed te zien, veel omgevallen palmbomen, huizen met schade en kapotte uithangborden bij de winkels. Ro zat dus in het bubbelbad met een stelletje uit Noord-Carolina en een oudere man uit Pennsylvania, zij moesten wisselen van hotel omdat hun hotel verwoest was door Matthew.

Na een uur zijn ook de mannen weer terug, zij waren naar Main Street gereden en daar hebben zij velen motoren gezien. Na een snelle douche stappen we met z’n vijven de auto in om ook even op Main Street de motoren te zien. Uiteindelijk is het niet iedere dag Biketoberfest. We zien echt schitterende motoren. Natuurlijk is Harley Davidson ruimschoots vertegenwoordigd. De foto’s hieronder spreken voor zich.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Na Main Street rijden we naar Daytona International Speedway, want daar zou ook een evenement bezig zijn voor het biketoberfest. Bij aankomst zijn ze al bezig met opruimen, toch zien we nog wel Polarissen en Harley’s staan.

Ondertussen is het toch alweer etenstijd, we rijden naar Applebee’s en na een paar teleurstellingen, geen spareribs, geen parmezaanse garnalen en geen riblets,  eten we toch nog lekker. Ro weet het allemaal zo te brengen dat er uiteindelijk bijna $20,– van de rekening wordt afgetrokken.

Hierna maken we even een shit momentje mee maar ik zal jullie dit verhaal besparen. We rijden naar het hotel en al snel liggen, Tiamo, Ro en ik op een oor terwijl de mannen nog even naar de motoren op Main Street gaan kijken.

Liefs

Catirora-alv

Zaterdag 15 oktober 2016

255 km

Diary of a Shopaholic

Dear Diary,

De meesten van jullie weten hoe gek ik ben op winkelen, winkel in, winkel uit, je doet mij geen groter plezier. Slenter hier, slenter daar maar Alvie heeft broeken nodig, dus onze eerst stop is Sawgrass Mills. Een groot outlet winkelcentrum met heel veel luxe dure kledingmerken. Alvie leert snel, kwam hij in maart nog met een goed gevulde koffer naar de States, heeft hij nu een zo goed als lege koffer bij zich. Dit houdt dus wel in dat we echt even broeken moeten kopen en een schoon shirt. Om kwart voor 10 verlaten we ons hotel en nemen wij afscheid van Miami Beach.

Dit is toch wel het Walhalla voor de winkelverslaafden onder de lezers. Burberry, Prada, Versace, Jimmy  Choo etc. maar je hebt hier ook de iets betaalbare merken zoals Michael Kors, Tommy, Ralph. Onder het motto van een vrouw heeft nooit genoeg tassen ga ik natuurlijk op zoek naar een nieuwe tas. Het is een teleurstellende dag want ik vind niets naar mijn zin. Ro slaagt wel voor een tas en een portemonnee bij de Michael Kors. Afgelopen maart wilde ze heel erg graag een nieuwe zonnebril scoren maar is toen niet gelukt, hier in Florida heeft zij een mooie Versace bril weten te scoren. Natuurlijk mag ook een nieuwe verzameling Uggs niet ontbreken in onze schoenenkast, dus ook die is weer aangevuld. Al met al hebben we weer aardig wat dollars achtergelaten maar ook heel wat dollars bespaard. Voor mijn lotgenoten die totaal niet van shoppen houden fingeer een PANIEK aanval en ik kan je verzekeren dat niemand meer vragen stelt en gedwee de auto in stappen.

Na onze lunch bij de McDonald’s vervolgen we onze weg naar Lion Country Safari. Om half vier komen we hier aan, we krijgen een cd die we gedurende de route kunnen afspelen.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Natuurlijk trekken de leeuwen onze aandacht. We kijken een tijdlang hoe twee jonge mannetjes ijsberen. Zij houden constant het gebied van de twee oudere mannen in de gaten. De oudere heren liggen heerlijk lui en ook zij houden met een oog de jongeheren in de gaten. De vrouwen besteden totaal geen aandacht aan de heren.

We zien hier zoveel verschillende dieren. We rijden hier een uurtje rond en gaan dan naar de parkeerplaats waar we nog even een toiletstop houden. Je hebt hier ook een leuk attractieparkje, aangezien het al 17.00 uur is en het park om 17.30 sluit heeft het voor ons geen zin om naar binnen te gaan.

Alv is toch niet tevreden met zijn aankopen van vanmorgen dus hij wil nog een keer shoppen. Ik ben echt op vakantie met een stel shopaholics. Tom wordt ingesteld op Palm Beach, want daar is ook een outlet mall, nuttige plaats vul ik winkels in en Michael Kors popt op, prima toch. Nee dus, via een hele dure mooie wijk komen we terecht in een super de luxe winkelstraat met weer alle grote merken. Foutje, bedankt.Dit past niet in ons low budget vakatie. Alv vindt een wifi signaal en hij zoekt het adres van het winkelcentrum. Blijkt dat we in West Palm Beach moeten zijn. Alv is zijn teleurstelling te boven aangezien hij nu ook het gevoel heeft dat hij voldoende gekocht heeft. We treffen de kinderen bij de Starbucks waar mijn laptop mee naar binnen gaat om via Hotwire even twee kamers te boeken aangezien we voor vanavond nog geen slaapplaats hebben. We beslissen om toch nog iets meer naar het noorden te rijden en voor een slaapplek te gaan in Stuart. Hotwire heeft een leuke aanbieding en we boeken twee kamers in het Best Western.

Na het inchecken gaan Car en ik gelijk aan de slag met de vieze kleding en worden er twee wasjes gedraaid, binnen het uur hebben we weer schone gevouwen kleding in onze koffers voor de komende dagen. Morgenochtend nog snel een wit wasje draaien. Hopelijk hoef ik dan niet meer te shoppen. Zo komt er eind aan een leuke paniekerige shopaholic dag.

Liefs

Catirora-alv

Vrijdag 14 oktober 2016

Demi van harte gefeliciteerd, 21 jaar is toch weer een mijlpaal in jouw jonge leven. Ik vind het heel erg jammer dat ik er niet bij kan zijn. Dit moeten we natuurlijk wel vieren in Happy Italy, dus prik maar een datum.

Even een update over onze Sunpass, deze doet zijn werk trouwens goed. Kostte de Sunpass via Dollar autoverhuur nog $ 116,- voor deze reis, de stand staat tot nu toe; $21,– voor het kastje en $ 3,65 totaal aan tol. Gewoon zo maar even een korte huishoudelijke mededeling voor toekomstige reizigers. Ik zal jullie af en toe op de hoogte houden van de stand.

Om kwart over 10 zitten we in de auto en rijden we naar James Ave om onze kaartjes op te halen voor de Duck Tours. Dit is zo’n voertuig dat zowel op de weg kan rijden als op het water kan varen. We gaan op visite bij de Rich and Famous. Onze kapitein heet Sharkie, en español Charky, en onze entertainer heet Ritchie.

Ritchie

Ritchie is leuk, gezellig en weet ons heel erg leuk te entertainen, af en toe zet hij de muziek een decibel harder zodat hij zeker weet dat we niet in slaap vallen. Nee hoor, de muziek hoort helemaal bij zijn show. We rijden langs Charlotte Bakery, langs het kantoorgebouw van Gloria en Emilio Estefan, hij wijst ons het huis aan van Paulina Rubio en van het Cali Kartel.

We rijden de kade af en varen langs de huizen van bekende mensen. Ik kan jullie niet vertellen van wie, want ik heb niets met namen en gezichten dus ik ben al die namen alweer vergeten. De enige die ik onthouden heb is van Steffie Graf en André Agassi, maar ja, herken ik nu de foto nog waarop het huis staat? Sorry, geen idee welke foto het is. Na ongeveer een half uur gevaren te hebben, rijden we de kade weer op. We bezoeken nog Ocean Drive met al zijn mooie Art Deco gebouwen. Twee uur later zit de tour erop en kunnen we terugkijken op een hele leuke ervaring.

Via dezelfde route als de Duck Tours rijden wij Miami uit, onze eerste stop wordt Charlotte’s Bakery om daar stokbrood te halen, want onze maagjes knorren. In Biscayne Bay heb je verschillende door de mens gemaakte eilanden, twee van deze eilanden Palm Island en Star Island, vereren wij met een bezoek. We worden staande gehouden door een portier en zij vraagt ons waar we moeten zijn. Car antwoordt met stak gezicht Tony Montana. Dit schijnt de hoofdpersoon te zijn in de film Scarface, gespeeld door Al Pacino. Ze doet de slagboom open en binnen zijn we.

Zou Tony Montana hier wonen?

We rijden een rondje en kijken naar de huizen. Er wordt veel gebouwd en gerenoveerd, je kunt duidelijk zien dat de economie aantrekt. Trouwens we hebben veel bordjes gezien met “hiring” oftewel er wordt veel personeel gezocht. Maar…… weer even terug naar de eilandjes, de bouwvakkers gaan eten, dit voedsel kopen zij bij een man met een aangepaste auto. Zo leukkkk….

Hierna gaan we op weg naar Gator Park om daar een airboat tour te doen en hopelijk wat alligators te spotten. Het was een teleurstellende ervaring geen enkel wildlife gezien.

Wat wij wel als heel leuk ervaren hebben is een show die door John gegeven werd. Persoonlijk houd ik niet zo van shows met dieren want ik houd niet van dieren in gevangenschap, maar hij geeft zoveel informatie over het wildlife van de Everglades dat ik gefascineerd naar hem zit te luisteren. Hij laat ons een veel voorkomende slang zien uit de Everglades, dit is een Albino, John zegt dat hij het in de vrije natuur niet eens een week zou hebben overleefd omdat hij geen schutkleuren heeft, zijn kleur schreeuwt om opgegeten te worden. Hij verteld ons wat te doen als we een slang horen ratelen. We moeten vooral kalm blijven want je kunt de slang rechts horen ratelen maar hij kan dan ook links van je zijn. Eerst zien waar de slang is en dan weg rennen. Ja, ja, zal best wel, ik denk dat ik begin te rennen als een kip zonder kop. Hij vraagt ons vriendelijk om de slangen niets aan te doen, want zij zijn heel goed voor de wereld, daar zij vooral muizen en ratten eten, deze knaagdieren horen tot de helft van de populatie van de hele wereld. Er zijn vele verschillende soorten slangen in Florida waarvan 4 giftige soorten. In de Everglades komen maar 2 soorten giftige slangen voor.

Voor de kijker links is een Alligator en rechts is een krokodil

Hij doet de slang weer weg en pakt een alligatorbaby en een krokodilbaby. Hij verteld ons dat de Everglades de enige plek is waar ze allebei samenleven. Hier komt het zoet en zout water bij elkaar, vandaar dat ze hier beide kunnen leven. Er zijn ongeveer 100.000 alligators in Florida en 2.000 krokodillen. De krokodillen kunnen alleen leven tussen de Steenbokskeerkring en de Kreeftskeerkring, want zij hebben het warme klimaat nodig, alligators echter kun je ook een heel stuk noordelijker tegenkomen. Hij laat ons ook de verschillen tussen de beide beestjes zien.

Hierna haalt hij een alligator uit het water en laat ons zien dat het eigenlijk een heel lief beestje is, zolang wij maar uit zijn comfortzone blijven. Ik kan jullie mededelen dat wij dat maar al te graag zullen doen. Het was echt super interessant om naar John te luisteren en te kijken.

We stellen Tom in op Calle Ocho met de stille hoop dat domino park open is, maar dit is jammer genoeg niet het geval. Waardoor Tom weer wordt ingesteld op een nieuwe locatie, nu willen we naar Ocean Drive want we willen vandaag gewoon echt lekker eten en daar zit een TgiF.

Het is al donker en we wandelen over Ocean Drive maar het geluid van de golven roept ons en wij luisteren maar al te graag. Al snel laten we de straat voor wat het is en lopen we het strand op en natuurlijk moeten onze voetjes even het warme water in. Tiamo geniet weer volop van de golven. De maan schijnt schitterend op het golvende zwarte water waardoor het een fantastisch en romantisch plaatje vormt. We wandelen weer rustig terug naar Ocean Drive en we eten op het terras van TgiF. Hierna wordt het toch echt weer tijd om naar ons hotel terug te keren. We sluiten weer een leerzame en mooie dag af.

Liefs

Catirora-alv

Donderdag 13 oktober 2016

290 km

Om zes uur zijn we allemaal wakker en tijdens het ochtendritueel hebben we al ons eerst gier-momentje. Alv krijgt kleding voor Tiamo van Ro. Hij wurmt Tiamo in zijn nieuwe shirtje die zijn moeder gisteren gekocht heeft. Hij vindt het toch wel moeilijk  aan gaan en vraagt bloedserieus of ze wel zeker weet dat dit maatje 3 is? Blijkt dat Ro een t-shirt heeft gekocht voor 3 tot 6 maanden. Alv heeft als een goede vriend dit shirtje gewoon bij Tiamo aangedaan.

Kijk hieronder is mijn sixpack

een klein stukje paradijs op aarde

Om kwart voor acht zitten we bepakt en bezakt in de auto en gaan we op weg naar Ihop. Weten jullie nog van de andere vakanties, International house of pancakes, begint echt al wel een traditie te worden.

Na het lekkere ontbijt weer even terug naar the Southernmost Point. We moeten natuurlijk wel even foto’s met daglicht maken bij de boei.  Even een paar leuke feitjes over de boei; de boei claimt op het meest zuidelijkste puntje te staan van het Amerikaanse vasteland, maar eigenlijk daar helemaal niet staat. Zou je op een kaart goed kijken dan kun je zien dat dit niet het geval is. De afstand tot Cuba klopt wel, die is en blijft 90 mijl. Er zijn twee redenen waarom de betonnen boei niet op het echt meest zuidelijke punt staat: 1. het stuk dat nu het meest zuidelijk ligt is kunstmatig en is gedurende de Tweede Wereldoorlog toegevoegd aan Key West. 2. het deel dat nu het meest zuidelijk is, is militair gebied en niet toegankelijk voor het publiek.
De oorspronkelijke boei is vernietigd en lag bij Duval Street. De nieuwe betonnen versie ligt aan het einde van Whitebread Street, waarmee het punt eigenlijk een aantal tientallen meters in westelijke richting verhuisd is.

Aangezien in de jaren ’50 het toerisme enorm toenam, werd het schelpen blazen populair. Bishop Albert Kee is een van de bekendste blazers, het schijnt dat hij zo’n 11 miljoen toeristen heeft verwelkomd. Bij de boei heeft hij dus ook zijn eigen standbeeld gekregen.

Hierna rijd
en we naar het huis van Ernest Hemingway. De bekendste ex-inwoner schrijver Ernest Hemingway kocht dit huis in 1937 en woonde het merendeel van zijn leven hier. Dit wordt weer zo’n Aziatische stop, we kunnen niet naar binnen want ondertussen is het al kwart over negen en we moeten om half een op Key Largo zijn.

We rijden nog wat door Duval Street en al snel hierna besluiten we om maar alvast te gaan rijden. Hieronder nog wat foto’s van Key West.

Helemaal happy

Key West painted ladies

Indian Motorcycles

No words, just beautiful

Blanco

Doel wordt ooit naar het eindpunt

Hard Rock Café

Tom zegt namelijk dat we rond kwart over twaalf op Key Largo zullen zijn, na een koffiestop zijn we precies om half één bij de Holiday Inn op Key Largo om onze kaartjes op te halen voor de Glasbodem boot. We gaan het koraalrif bezoeken en hopelijk wat haaien en/of schildpadden zien. Tegen zeeziekte kopen we een paar pilletjes. We eten nog een broodje en daarna mogen we al snel de boot op. We varen met de Key Largo Princess II en we doen er ongeveer  45 minuten over om bij het koraalrif te komen. Dit rif schijnt het enige levende koraal Barrièrerif voor het vasteland van de Verenigde Staten te zijn en het twee na grootste Barrièrerif ter wereld. Het varen erheen is natuurlijk lachen omdat wij totaal geen zeemansbenen hebben en we lijken wel een stelletje dronkenlappen. In een rechte lijn lopen lukt voor geen meter, waardoor we regelmatig van muur naar reling strompelen. Het leukst om te zien is natuurlijk Tiamo, want hij heeft al snel door dat als hij dichtbij de grond blijft hij veel stabieler is. Kruipend en schuivend beweegt hij zich voort.

Het rif is mooi en we krijgen veel informatie te horen over het koraal en over de overige bewoners van het rif. Al na een minuut of 10 moeten Ro en ik toch weer bovendeks want onze magen beginnen heel erg te protesteren.

We krijgen van een van de bemanningsleden een bekertje met ijs en door hier op te kauwen wordt de maag rustiger. Het bemanningslid wijst ons een zeeschildpad aan. Wat een mooi gezicht hoe hij of zij zo zijn/haar kop boven het water houdt om adem te halen. Dieren in hun eigen leefomgeving is toch wel het mooist om te zien. Jammer genoeg geen bewijs hiervan, want voordat je de camera voor je oog hebt is het beestje alweer weg. Na ongeveer een half uurtje rondgevaren te hebben bij het rif varen we weer terug naar de haven.

Zodra we weer in de auto zitten besluiten we om toch maar weer even te shoppen bij het winkelcentrum van gisteren. Toch nog maar even de overgeslagen winkels van gisteren met een bezoek vereren.

Is weer eens wat anders dan een hert

Hierna weer snel verder naar onze volgende stop en dat is namelijk Calle Ocho, oftewel 8th Street, het economische hart  van Little Havana.We bewandelen de walk of fame en komen sterren tegen zoals: Gloria Estefan en haar man Emilio maar ook Rocio Jurado heeft haar eigen ster.

We lopen langs domino park die jammer genoeg gesloten is. Car doet het de laatste tijd niet meer zo vaak maar hij is een redelijk goede dominospeler dus het is erg jammer dat we dit nu net niet kunnen afstrepen. Naast domino park is een pleintje waar mensen gezellig aan het kletsen zijn en naar wat muziek luisteren.

De mensen hier zijn allemaal super aardig en vriendelijk. De voertaal is hier overduidelijk Spaans wat natuurlijk wel heel erg vreemd aandoet op het moment dat je op vakantie bent in Amerika. We besluiten om hier ook maar gelijk te eten. Nu snel op weg naar Miami Beach op zoek naar ons hotel want ondertussen is het 21.00 uur en verlangen we toch echt wel naar ons bedje.

Liefs

Catirora-alv

P.S. speciaal op verzoek van Manuela hierbij de foto van de ring.

Woensdag 12 oktober 2016

260 km

Rond half zes is het afgelopen met de pret en begint de dag. Ik maak het blog af en na het ochtendritueel stappen we dan uiteindelijk om half tien in de auto. Ja, we zijn op vakantie en ons motto is: “Stress me niet!”

Onze eerste stop werd er een die niet op het programma stond. We rijden de straat Granada in (Coral Gables) en ter hoogte van huisnummer 3600 zegt Ro uit het niets: “Hé, dat is iets Spaans. Want dat is de Spaanse vlag en hij staat alleen zonder de Amerikaanse vlag en dat mag niet in Amerika tenzij je een ambassade bent” Mensen, ze heeft zich vergist, het was het Spaanse consulaat, niet de ambassade. Waar een mens al niet blij van kan worden. Zo hebben wij vandaag dus ook weer wat geleerd, want eerlijk gezegd wisten wij niet dat je als inwoner van de USA beide vlaggen moest gebruiken. Gelukkig wonen wij in Nederland, want anders hadden wij in 2008, 2010 en 2012 een probleem gehad. Voor jullie info, ik hang altijd beide vlaggen op. Alleen in twee jaren bleef er steeds de rood gele vlag alleen over. Had ik hier in de USA toch een probleem gehad.Voor de niet zo voetbalfans onder de lezers; EK, WK en EK voetballen, weten jullie nog wel, in 2010, dat beentje van Casillas en Robben, arme Robben. Ik praat niet meer over koning Iniesta die onze held werd.

Onze volgende stop is het Biltmore Hotel. Het is een mooi statig hotel maar we beslissen dat we gewoon een Aziatische stop houden, foto maken en we kijken thuis wel wat we gezien hebben.

Het mooie statige Biltmore Hotel.

Tegenover het hotel is een heel leuk klein kerkje. Het Coral Gables Congregational Church, geen kaarsjes dit keer want hier wordt nog steeds gerust, we maken wat foto’s en rijden al snel weer verder naar Venetian Pool.

Een zwembad in Venetiaanse sferen. Super leuk ook al heeft het wel wat achterstallig onderhoud. De bodem van het zwembad kan echt wel een likje blauwe verf gebruiken. Trouwens, ook het zwembad was nog gesloten, zo dan ook hier maar weer een Aziatische stop. We rijden door wat woonwijken waar de huizen leuk versierd zijn voor Halloween. Het is sowieso een leuke woonwijk met mooie huizen.

Een golfbaan midden in de stad

Waar zou hij nou vandaan komen?

Tijd om te shoppen, volgende stop wordt Walmart, even een koelbox kopen en wat boodschappen doen. Wat valt er nog te vertellen oven een Walmart Supercenter. Het is verschrikkelijk groot, er is verschrikkelijk veel keus, en je kunt er echt alles kopen. Tiamo zet zijn ingeslagen weg voort, zodra hij een supermarkt binnenkomt, wilt hij een appeltje.

Zijn zelf uitgekozen Crocs en gekregen van Belen in Spanje worden ook nu weer goed gedragen. 

Dit keer geen mooie rode. Tiamo vindt het toch wel een klein beetje eng 

Na de Walmart rijden we een paar kilometer verder en hebben we onze eerste outlet mall. Na twee uur winkelen en een paar dollar lichter rijden we richting Key West. Bij een van de bruggen stoppen we even op een parkeerplaats waar we besluiten om lopend de oversteek te maken. Car en Tiamo rijden met de auto de brug over en wij klimmen en klauteren over wat rotsen en maken foto’s van het mooie groen/blauwe water.

Alv is het klimmen en klauteren nog niet echt gewend want hij moet echt heel veel moeite doen om zijn evenwicht te behouden en niet te eindigen met een nat pak. Natuurlijk vinden wij het heel erg jammer dat het hem toch is gelukt om niet te vallen.  Op de brug staan een paar mannen te vissen en de vrouwen genieten van het zonnetje. Na onze korte wandeling stappen we weer gezellig bij onze achtergebleven mannen in de auto. We hoppen van eiland naar eiland via allerlei bruggen. Zo ook natuurlijk de Seven Mile Bridge die toch wel het bekendst is. Trivia vraagje voor de lezers onder jullie; hoe lang is deze brug?

Na democratisch gestemd te hebben besluiten we om een stop in te lassen bij het Bahia Honda State Park, kan natuurlijk ook niet anders, Blancos en een Honda links laten liggen, dat kan niet. Bahia Honda kost $10,– voor een personenwagen met vier volwassenen. Tiamo heeft hier echt genoten, Ro en Alv hebben al snel de broek uit en zijn samen met hun zoon de Oceaan ingesprongen. Ik voel me net iets te oud (nooit gedacht dat gevoel te kennen) om in de slip het water in te duiken.  Het water was echt super lekker. Het verschil tussen de Atlantische Oceaan hier en de Atlantische Oceaan in Galicië is enorm, dit keer geen ijspegels.

We wilden hier een wandeling maken maar na een klein rekensommetje kwamen we tot de conclusie dat we dan zeker de zonsondergang van Key West niet zouden redden. Het was al 18.00 uur en de zon zou rond een uur of zeven ondergaan. Onderweg van Duval Street naar het meest zuidelijkste puntje van de U.S.A. wordt er door de jongelui nog even gewisseld van kleding aangezien het ondergoed nog een beetje vochtig is en dat niet lekker zit wordt er achter onze ruggen een striptease gehouden. Hilarisch is het dan ook als Alv zijn spijkerbroek heeft aangetrokken met de plastic tas waarop hij zat. Natuurlijk stak er nog een stukje tas boven zijn broek uit. Ro en ik, solidair als we zijn, hebben niets tegen hem gezegd. Foto heb ik wel hoor, maar ik plaats het niet, laat jullie verbeelding maar zijn werk doen.

Southernmost point 

Een aantal weken geleden had Alv laten doorschemeren dat hij van plan was om Ro ten huwelijk te vragen. Een week geleden heeft hij dus ook officieel aan Car toestemming gevraagd om met Ro te mogen trouwen. Car zal beweren dat het niet gevraagd is, de waarheid zal ergens in het midden liggen. Zoals ik het me voorstel zal dit gesprek wel ongeveer zo gegaan zijn: “Ja man, ik ga Ro vragen. Vind jij dit goed? Ja man, jij wilt mij graag als schoonzoon he? Wil jij dan de ring bij je houden? Anders gaat ze hem vinden, toch?  Hoe lieffff! De zonsondergang hebben we vanuit de auto gezien want het verkeer wilde ons niet erg meehelpen, maar dan nog was het een perfect uitgekozen plekje. Op het meest zuidelijke puntje van de Verenigde Staten is Alv niet gevallen, maar gewoon op zijn knieën gegaan. Zeer romantisch en terwijl wij foto’s maakten en filmden werd er luid geapplaudisseerd door de omstanders die getuigen waren van dit heugelijke nieuws. Oh trouwens, kleinigheidje, ze heeft ja gezegd.

Hierna terug naar Duval Street waar wij dicht in de buurt een parkeerplekje hebben gevonden. We betalen $5,– voor anderhalf uur i.p.v. de $ 15,– die een man bij een parkeergarage vroeg, we mochten dan wel tot 04.00 uur blijven. We hebben een dreumes bij ons Mijnheer, wij blijven echt niet tot 4 uur. Natuurlijk zien we ook hier de Cubaanse invloeden en worden er genoeg Cubaanse sigaren aangeboden. 

We beginnen nu echt wel trek te krijgen. We lopen langs Gas Monkey en doordat de mannen dit herkennen van een of ander programma besluiten we om hier te eten. Nou dat is dus tegenvaller nummer 1. Wat hebben wij slecht gegeten. Loop deze zaak voorbij mensen, een stukje verderop zit Hard Rock Café, volgens mij hadden we daar zeker stukken beter gegeten.

Tiamo en oma zijn op, dus al snel lopen we terug naar de auto en rijden naar het hotel. We checken in en Tiamo en oma blijven achter in bed terwijl Opa, mama en papa nog even naar het zwembad gaan.

Zo komt er een eind aan een historische dag in het leven van mijn dochter en schoonzoon. Vanaf morgen zullen zij weer een nieuw hoofdstuk gaan schrijven.

Liefs

Catirora-alv