17 juni 2013
Vandaag begint de dag vroeg, de wekker gaat om half zeven, dan begint het ritueel van altijd en hierna gaan we lekker ontbijten. We moeten om kwart voor negen aanwezig zijn bij onze segway tour. Het is vanaf ons hotel ongeveer 10 minuutjes lopen. Onder het ontbijt wordt Dani gebeld, het is de manager van de segway tour. Hij moet de tour annuleren omdat het regent, hij stelt voor om eventueel ’s middags te gaan. Vanmiddag kunnen we niet want we gaan naar Six Flags over Texas en hierna willen we doorrijden naar Houston. We vinden het heel erg jammer dat de tour niet doorgaat.
Hierna duiken we ons bed weer in Six Flags gaat pas om 11.00 uur open en wij zijn al helemaal ingepakt om te gaan. We slapen een ochtend siësta en om half elf besluiten we om rustig naar Six Flags te rijden. Onderweg stoppen we nog bij een Starbucks en dan zijn we er toch helemaal klaar voor.
Rond half twaalf zijn we in Six Flags en het is belachelijk heet vandaag. In St Louis is was het ook zo warm maar daar hadden we nog een beetje verkoeling van af en toe een zuchtje wind. Hier is weinig wind te bekennen en we zitten nog steeds op die 38 graden van gisteren. Dani doet weer alle attracties die hij wenst te doen en soms vergezellen wij hem.
Car had graag een potje domino meegespeeld
Natuurlijk mocht het treintje vandaag ook niet ontbreken
De Mr Freeze doet hij weer twee keer, wij lopen met Daan mee omdat het hier binnen lekker koel is we stappen over de stoelen en lopen zo weer naar de uitgang. We zien hem achteruit weggeschoten worden en binnen een halve minuut is hij weer terug. Wauwwwwwww het ziet er voor ons zo eng uit en hij gaat gewoon twee keer achter elkaar. Persoonlijk vond ik in dit park de bobsleebaan het leukst.
Op de achtergrond Mr Freeze
Dani is degene die het groene licht geeft om het park te verlaten, hij heeft gedaan wat hij wilde doen, zijn adrenaline peil is weer opgeladen en hij kan er weer een tijdje tegen aan. De beentjes zijn pijnlijk maar dat mag ook wel, want we hebben uiteindelijk vijf en half uur hier rond gebracht.
Daan heeft trek in Panda Express dus die vullen we in op de tomtom en al snel zitten we achter een bord rijst en allerlei soorten kip en garnalen. Voor de verandering is zo’n Panda Express helemaal geen gek idee. Het wordt nu toch wel tijd om richting Houston te rijden. We hebben nog geen hotelkamer want we beslissen onderweg wanneer we niet meer verder willen rijden.
Bij Huntsville zien we van ver langs de snelweg een gigantisch groot beeld die schitterend verlicht is. Car kan bij het passeren nog net lezen dat het beeld Sam Houston is. Dit moet natuurlijk gegoogled worden. De foto hieronder heb ik dan ook van het internet geplukt.
Sam Houston
Op 30 km van stadscentrum Houston stoppen we bij een Mc Donald’s, er wordt weer een cola gekocht en ik kan zonder schuldgevoelens via priceline op een kamer bieden. We zijn in Spring dus hier begin ik en werk zo de regio’s af naar downtown toe. Houston North hebben wij een Best Western Plus te pakken. Binnen een kwartier zijn we bij het hotel en bij het inchecken hebben we samen met de receptioniste alweer de grootste lol, het schijnt dat priceline ons een gehandicapte kamer heeft toegekend. Ze kijkt Car serieus aan en vraagt aan hem of hij de boeking met priceline geregeld heeft. Hierna beginnen wij natuurlijk te schaterlachen, binnen twee minuten wist zij precies al wat er voor haar balie stond. Ondertussen neemt zij de telefoon aan en vraagt of degene aan de ander kant even geduld heeft en ze gaat verder met ons een andere kamer toe te wijzen. Hierna vraagt ze aan ons waar we vandaan komen, zodra het woord Amsterdam valt, vraagt ze aan ons of we echt allemaal constant dronken zijn. We liggen weer in een deuk want ze kent Amsterdam alleen van een of andere film over jongeren die reizen door Europa. We hebben zeker 10 minuten voor haar balie gestaan en gepraat over Nederland, film, Amsterdam en wat wel en niet mag bij ons in het land. Ineens schrikt ze van het knipperende licht van de telefoon op haar balie en beantwoordt het telefoontje bloed serieus, weer kon je ons oprapen want we waren echt alle vier het telefoontje vergeten. Zo gaat dat dus …….. en wij maar wachten aan de andere kant van de lijn
We gaan naar onze kamer en beginnen het avondritueel en weer is er een dag tot zijn einde gekomen. We zijn over de helft, wat gaat het snel.
Liefs
Cadara
Cadarora 